De hemel ziet blauw van de dagen

Tijdens de Tweede Wereldoorlog krijgen twee van de vier kinderen van Sijtje van Koedijk opeens een persoonsbewijs in handen waarop een andere achternaam staat vermeld. Ze denken dat er sprake is van een vergissing. Maar de man die zij alle vier altijd als hun vader hebben beschouwd, blijkt dat alleen van de jongste twee te zijn. De kinderen zijn te jong om op dat moment verder te vragen en dus blijft het werkelijke leven van Sijtje voor hen verborgen. Pas decennia later, wanneer Sijtje is overleden, vinden ze het speciaal voor hen opgeschreven 'verhaal van mijn leven' en krijgen ze voor het eerst inzage in het tumultueueze velrden van hun moeder.
In een haast modern tempo vertelt Sijtje meeslepend over het mislukte huwelijk met haar eerste man, de ontmoeting in Indië met haar grote liefde en het hartverscheurende drama dat daar jaren later plaats heeft gevonden. NIet alleen haar kinderen maar ook wij krijgen grote bewondering voor de enorme levenskracht en het vrolijke doorzettingsvermogen van een vrouw die, tegen de gewoonet van de tijd in, haar eigen weg ging en daar op ongekunstelde toon verslag van wist te doen.
Het manuscript van Sijtje van Koedijk kwam via de post bij Querido binnen. De enige dochter van Sijtje vroeg zich af of de stof van Sijtjes leven uitgangspunt kon zijn voor een roman. Maar de oorspronkeljke manier waarop het levensverhaal was opgeschreven had zoveel eigen zeggingskracht dat een verwerking tot een roman de inhoud en de oprechtheid ervan alleen maar zou aantasten. Daarom verschijnt het verhaal precies zoals het gschreven is. Elsbeth Etty schreef er een voorwoord bij, waarvoor ze gebruik kon maken van de verhalen die de vier kinderen haar vertelden.