Ann Cotten werd in 1982 geboren te Iowa en groeide op in Wenen. Bij uitgeverij Suhrkamp verschenen tot op heden Fremdwörterbuchsonette (2007), Florida-Räume (2011), Der schaudernde Fächer (2013) en Verbannt! (2016). Haar werk wordt niet alleen in literaire kring, maar ook door beeldend kunstenaars en theoretici gewaardeerd. Ze woont in Wenen en Berlijn.
'Zo zou de revolutie er uit kunnen zien: na het welgeordende schrijven van het literaire realisme keert met Ann Cotten de wilde, hermetische provocatie in de Duitse literatuur terug.' Ijoma Mangold, Die Zeit
'Ik had een paar geliefdes, die als theekopjes waren waar ik mij elke avond in wilde verdiepen.' Wie dat zegt, is niet het soort mens dat van ontroering onder de indruk raakt. Maar de bedroefde student in pierrotkostuum valt haar op. En zit hij op een avond voor haar op de trap, dan neemt zij hem mee.
De binnenplaats van een Japanse universiteit, een afgelegen dorp in Oekraïne, Berlijnse clubs, een bus die zich door de nachtelijke Algerijnse woestijn een weg baant - dat zijn maar een paar van de plekken waar de helden van deze verhalen onderweg zijn, altijd in de een of andere aanblik verzonken, altijd bereid om voor de liefde op de vlucht te slaan, de schoonheid zelf in de ogen te kijken.
Zwierig slaat Ann Cotten een kameleontische waaier open - geaquarelleerde zeekomkommers van de ene kant, van de andere kant mensen, getroebleerd door de liefde. De wendbaarheid van haar poëzie vinden we in deze verhalen terug: ze zijn speels en cynisch, openhartig en toch onweerstaanbaar.
'Zo zou de revolutie er uit kunnen zien: na het welgeordende schrijven van het literaire realisme keert met Ann Cotten de wilde, hermetische provocatie in de Duitse literatuur terug.' Ijoma Mangold, Die Zeit
'Ik had een paar geliefdes, die als theekopjes waren waar ik mij elke avond in wilde verdiepen.' Wie dat zegt, is niet het soort mens dat van ontroering onder de indruk raakt. Maar de bedroefde student in pierrotkostuum valt haar op. En zit hij op een avond voor haar op de trap, dan neemt zij hem mee.
De binnenplaats van een Japanse universiteit, een afgelegen dorp in Oekraïne, Berlijnse clubs, een bus die zich door de nachtelijke Algerijnse woestijn een weg baant - dat zijn maar een paar van de plekken waar de helden van deze verhalen onderweg zijn, altijd in de een of andere aanblik verzonken, altijd bereid om voor de liefde op de vlucht te slaan, de schoonheid zelf in de ogen te kijken.
Zwierig slaat Ann Cotten een kameleontische waaier open - geaquarelleerde zeekomkommers van de ene kant, van de andere kant mensen, getroebleerd door de liefde. De wendbaarheid van haar poëzie vinden we in deze verhalen terug: ze zijn speels en cynisch, openhartig en toch onweerstaanbaar.
