Het dagboek van Idilia werd tegen het eind van de negentiende eeuw bewerkt door haar vriendin Genevieve Hill, die het wilde uitgeven. Dat werd tegengehouden door Idilia’s ouders, die een schandaal vreesden. De papieren raakten in de vergetelheid totdat ze in 1995 werden teruggevonden in een Schots archief.
Het dagboek van Idilia is nu voor het eerst vertaald in het Nederlands. Het beschrijft de dramatische geschiedenis van de zeventienjarige Idilia Dubb uit Edinburgh. In 1851 maakte ze samen met haar familie een Rijnreis door Nederland en Duitsland. Op de vroege ochtend van 16 juni verdween zij echter onder mysterieuze omstandigheden.
Krantenberichten over haar verdwijning leverden geen aanwijzingen op en de zoektochten bleven zonder resultaat. Meer dan tien jaar later werden de stoffelijke resten van Idilia gevonden boven in de toren van de burchtruïne van Lahneck. Naast Idilia, in een nis van de torenmuur, lag haar dagboek waarin ze tot vlak voor haar dood had geschreven.
Het dagboek beschrijft haar spannende reis langs de Rijn door het Duitsland van die tijd, de strubbelingen met haar ouders, haar ontluikende verliefdheid, haar twijfels en gedachten en uiteindelijk de laatste dagen van haar leven.
Donderdag 19 juni 1851
Het is, denk ik, de vierde dag, de vierde helse eeuwigheid. Het was afschuwelijk doods en stil om me heen, en het leek alsof ik in het graf lag, niet in staat iets te voelen, zonder gedachten, zonder betekenis. Plotseling hoorde ik mijn naam roepen, als van heel ver weg, vanuit ons huis in Edinburgh. Ik worstelde me overeind en klom weer op de stenen die ik had opgestapeld, maar ik kon niets zien! Ik wankelde, waardoor de stenen verschoven, en ik viel op de grond.
Hoe lang ik daar heb gelegen, bewusteloos door de val, weet ik niet. Ik weet alleen dat er geen hoop meer voor me is. Ik ben zeker van mijn dood.
www.mistraluitgevers.nl
Het dagboek van Idilia is nu voor het eerst vertaald in het Nederlands. Het beschrijft de dramatische geschiedenis van de zeventienjarige Idilia Dubb uit Edinburgh. In 1851 maakte ze samen met haar familie een Rijnreis door Nederland en Duitsland. Op de vroege ochtend van 16 juni verdween zij echter onder mysterieuze omstandigheden.
Krantenberichten over haar verdwijning leverden geen aanwijzingen op en de zoektochten bleven zonder resultaat. Meer dan tien jaar later werden de stoffelijke resten van Idilia gevonden boven in de toren van de burchtruïne van Lahneck. Naast Idilia, in een nis van de torenmuur, lag haar dagboek waarin ze tot vlak voor haar dood had geschreven.
Het dagboek beschrijft haar spannende reis langs de Rijn door het Duitsland van die tijd, de strubbelingen met haar ouders, haar ontluikende verliefdheid, haar twijfels en gedachten en uiteindelijk de laatste dagen van haar leven.
Donderdag 19 juni 1851
Het is, denk ik, de vierde dag, de vierde helse eeuwigheid. Het was afschuwelijk doods en stil om me heen, en het leek alsof ik in het graf lag, niet in staat iets te voelen, zonder gedachten, zonder betekenis. Plotseling hoorde ik mijn naam roepen, als van heel ver weg, vanuit ons huis in Edinburgh. Ik worstelde me overeind en klom weer op de stenen die ik had opgestapeld, maar ik kon niets zien! Ik wankelde, waardoor de stenen verschoven, en ik viel op de grond.
Hoe lang ik daar heb gelegen, bewusteloos door de val, weet ik niet. Ik weet alleen dat er geen hoop meer voor me is. Ik ben zeker van mijn dood.
www.mistraluitgevers.nl
