In Het karaokemeisje tekent Rob Verschuren de belevenissen van de hartveroverende criminele familie Le op in een schitterende stijl, doorspekt met subtiele humor.
In een Vietnamese badplaats houdt de familie Le zich in leven met allerhande zwendeltjes, waarvan vooral buitenlandse toeristen het slachtoffer worden. Zoals vader Duc het verwoordt: 'Internationale samenwerking is de toekomst'. De heldin van deze wervelende schelmenroman is Phoenix, een barmeisje met een gecompliceerd gevoelsleven. Ze gaat alleen met mannen mee wanneer ze geld nodig heeft. Haar tweelingbroer Tommy tilt de snode projecten van de familie naar een hoger niveau via het internet en Moeder drijft een stalletje met 'organische' groenten en fruit dat ze bevoorraadt met afval van de markt. En dan is er nog opa, die sinds oma's begrafenis geen woord heeft gesproken en is vastgegroeid in de houding waarin hij na de noodlottige tocht naar de stad van de brommer werd geholpen.
Rob Verschuren is in 1953 in Malden geboren. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Als auteur debuteerde hij met een kort verhaal in Tirade. Na verschillende publicaties in andere tijdschriften verscheen in 2016 zijn verhalenbundel Stromen die de zee niet vinden in de Extaze-reeks van uitgeverij In de Knipscheer, in 2018 gevolgd door zijn romandebuut Tyfoon. Beide titels werden in de literaire kritiek geprezen om hun stilistische kwaliteiten en volkomen eigen geluid. Sinds het midden van de jaren tachtig woont Verschuren buiten Nederland, de laatste tien jaar in Vietnam. Hij is een voorbeeld van wat Salman Rushdie 'translated men' heeft genoemd, expatschrijvers wier geografische, culturele en linguïstische grensoverschrijdingen leiden tot een rijke kruisbestuiving tussen identiteiten en perspectieven.
Cees Nooteboom over Tyfoon: 'Een spannende roman met de allure van een sprookje. Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages.'
Jan-Hendrik Bakker over Stromen die de zee niet vinden (in Den Haag Centraal): 'In dit type verhaal kan Verschuren zich met Borges meten'.
In een Vietnamese badplaats houdt de familie Le zich in leven met allerhande zwendeltjes, waarvan vooral buitenlandse toeristen het slachtoffer worden. Zoals vader Duc het verwoordt: 'Internationale samenwerking is de toekomst'. De heldin van deze wervelende schelmenroman is Phoenix, een barmeisje met een gecompliceerd gevoelsleven. Ze gaat alleen met mannen mee wanneer ze geld nodig heeft. Haar tweelingbroer Tommy tilt de snode projecten van de familie naar een hoger niveau via het internet en Moeder drijft een stalletje met 'organische' groenten en fruit dat ze bevoorraadt met afval van de markt. En dan is er nog opa, die sinds oma's begrafenis geen woord heeft gesproken en is vastgegroeid in de houding waarin hij na de noodlottige tocht naar de stad van de brommer werd geholpen.
Rob Verschuren is in 1953 in Malden geboren. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Als auteur debuteerde hij met een kort verhaal in Tirade. Na verschillende publicaties in andere tijdschriften verscheen in 2016 zijn verhalenbundel Stromen die de zee niet vinden in de Extaze-reeks van uitgeverij In de Knipscheer, in 2018 gevolgd door zijn romandebuut Tyfoon. Beide titels werden in de literaire kritiek geprezen om hun stilistische kwaliteiten en volkomen eigen geluid. Sinds het midden van de jaren tachtig woont Verschuren buiten Nederland, de laatste tien jaar in Vietnam. Hij is een voorbeeld van wat Salman Rushdie 'translated men' heeft genoemd, expatschrijvers wier geografische, culturele en linguïstische grensoverschrijdingen leiden tot een rijke kruisbestuiving tussen identiteiten en perspectieven.
Cees Nooteboom over Tyfoon: 'Een spannende roman met de allure van een sprookje. Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages.'
Jan-Hendrik Bakker over Stromen die de zee niet vinden (in Den Haag Centraal): 'In dit type verhaal kan Verschuren zich met Borges meten'.
