Vissen hebben geen voeten van Jon Kalman Stefánsson gaat over Ari, opgegroeid in Keflavik, een stadje dat in IJslands donkerste regio ligt. Na publicatie van twee dichtbundels en romans, en na het breken met zijn gezin, verhuist hij naar Denemarken. Voor zijn stervende vader keert hij twee jaar later terug naar het ruige landschap in het zuidoosten van IJsland. Dit is het startpunt van een verhaal dat de hele twintigste eeuw omspant: van de liefdesgeschiedenis van Ari's grootouders tot Ari's aankomst op de luchthaven van Keflavik.
In zijn kenmerkende poëtische en filosofische stijl rijgt Stefánsson in Vissen hebben geen voeten prachtige menselijke geschiedenissen aaneen, vol liefde, verlies, geweld en met op de achtergrond een zee vol vissen waarop niet gevist mag worden
