Een overrompelend debuut dat op je afkomt als een fluistering en je verwarmt als een lappendeken in de winter; een roman over geloof, wonderen en gezin, met een wonderbaarlijke afloop. Publishers Weekly (met ster)
Een alleenstaande vader onderneemt met zijn twee jongste kinderen een zoektocht door het Minnesota van de jaren ‘60. Hij zoekt zijn ondergedoken oudste zoon Davy, die op de vlucht geslagen is nadat hij beschuldigd is van moord op twee inbrekers.
Het verhaal wordt verteld door de ogen van de 11-jarige Reuben, die aan astma lijdt en dol is op de cowboyverhalen van zijn vroegwijze zusje Swede.
Bovendien gelooft hij in wonderen, die hij zijn vader ziet verrichten en waarvan alleen Reuben getuige lijkt te zijn, maar die hij wel vol overtuiging aan de lezer beschrijft.
Het verhaal dat hij vertelt fascineert, sleept mee, drukt je met de neus op feiten die nauwelijks feiten kunnen zijn – eerder wonderen. Maar het verhaal ontleent zijn kracht niet alleen aan de dramatische inhoud. De vertelling zelf bevat een eigenzinnige kracht, die zich het best toont bij de tweede lezing. Het ontroerende verhaal blijkt niet alleen als vertelling sterk en doordacht in elkaar te zitten, de imensies van hoop en verwachting putten uit diepe bronnen. Dat geeft een duurzame spankracht aan het verhaal – aldus Tjerk de Reus in zijn Nawoord.
Een alleenstaande vader onderneemt met zijn twee jongste kinderen een zoektocht door het Minnesota van de jaren ‘60. Hij zoekt zijn ondergedoken oudste zoon Davy, die op de vlucht geslagen is nadat hij beschuldigd is van moord op twee inbrekers.
Het verhaal wordt verteld door de ogen van de 11-jarige Reuben, die aan astma lijdt en dol is op de cowboyverhalen van zijn vroegwijze zusje Swede.
Bovendien gelooft hij in wonderen, die hij zijn vader ziet verrichten en waarvan alleen Reuben getuige lijkt te zijn, maar die hij wel vol overtuiging aan de lezer beschrijft.
Het verhaal dat hij vertelt fascineert, sleept mee, drukt je met de neus op feiten die nauwelijks feiten kunnen zijn – eerder wonderen. Maar het verhaal ontleent zijn kracht niet alleen aan de dramatische inhoud. De vertelling zelf bevat een eigenzinnige kracht, die zich het best toont bij de tweede lezing. Het ontroerende verhaal blijkt niet alleen als vertelling sterk en doordacht in elkaar te zitten, de imensies van hoop en verwachting putten uit diepe bronnen. Dat geeft een duurzame spankracht aan het verhaal – aldus Tjerk de Reus in zijn Nawoord.
