De 56-jarige Sirwan Maro, politiek verantwoordelijke en gepensioneerd peshmerga- strijder, met pretoogjes en een fijne snor, heeft lang gestreden in de bergen tegen het regime van Saddam Hoessein. Met een glimlach zegt hij: 'Je wordt geboren als peshmerga en je blijft het tot je dood.'
Al van lang voor er sprake is van IS, laat hij jaarlijks zijn veilige thuishaven België achter om zijn vrienden en familie te gaan bezoeken in zijn geboortestad Kirkuk. Zelf weigert hij nog te vechten met de wapens.
De kinderjaren van Sirwan waren bijzonder bewogen en tragisch. Zijn vader, een administratieofficier in het Iraakse leger, werd regelmatig beschuldigd van spionage en zat hoofdzakelijk in de gevangenis. Zijn moeder overleed op jonge leeftijd en elke dag werden Sirwan en zijn gezin geconfronteerd met de wreedheden van het regime van Saddam Hoessein tegen het Koerdische volk.
De jonge Sirwan twijfelt niet lang en sluit zich op 17-jarige leeftijd aan bij het ondergrondse verzet in zijn geboortestad, Kirkuk. Na enkele jaren informatie te hebben verzameld voor de oppositie en zijn militaire training bij het Iraakse leger te hebben afgerond, deserteert hij en sluit zich aan bij de peshmerga's, de legendarische Koerdische strijders afkomstig uit Irak. Hier blijft zijn rebelse aard niet lang onopgemerkt. Schietpartijen, martelingen, machtsspelletjes, verraad... Zijn leven als strijder ligt bezaaid met moeilijkheden en onvoorziene wendingen. In 1985 besluit hij te vluchten naar Europa en hij komt per toeval terecht in België.
Sirwan liet zijn verhaal optekenen door zijn zoon Baram, die hij zijn schuilnaam cadeau gaf. Ook Baram gaat af en toe naar het front, maar dan gewapend met een fototoestel en een scherpe pen. Hij is de enige die Sirwan vertrouwt, de enige met wie hij zo'n nauwe band heeft en zijn verhaal durft te delen.
Dit is het verhaal van een zoon die op zoek gaat naar zijn eigen identiteit en daarbij graaft in het verleden van zijn vader. Het was voor beiden een bijzonder emotionele en psychologische strijd om dit verhaal neer te schrijven, maar het heeft hen uiteindelijk beiden bevrijd.
Dit boek werd mogelijk gemaakt door de moed van meerdere mannen.
Al van lang voor er sprake is van IS, laat hij jaarlijks zijn veilige thuishaven België achter om zijn vrienden en familie te gaan bezoeken in zijn geboortestad Kirkuk. Zelf weigert hij nog te vechten met de wapens.
De kinderjaren van Sirwan waren bijzonder bewogen en tragisch. Zijn vader, een administratieofficier in het Iraakse leger, werd regelmatig beschuldigd van spionage en zat hoofdzakelijk in de gevangenis. Zijn moeder overleed op jonge leeftijd en elke dag werden Sirwan en zijn gezin geconfronteerd met de wreedheden van het regime van Saddam Hoessein tegen het Koerdische volk.
De jonge Sirwan twijfelt niet lang en sluit zich op 17-jarige leeftijd aan bij het ondergrondse verzet in zijn geboortestad, Kirkuk. Na enkele jaren informatie te hebben verzameld voor de oppositie en zijn militaire training bij het Iraakse leger te hebben afgerond, deserteert hij en sluit zich aan bij de peshmerga's, de legendarische Koerdische strijders afkomstig uit Irak. Hier blijft zijn rebelse aard niet lang onopgemerkt. Schietpartijen, martelingen, machtsspelletjes, verraad... Zijn leven als strijder ligt bezaaid met moeilijkheden en onvoorziene wendingen. In 1985 besluit hij te vluchten naar Europa en hij komt per toeval terecht in België.
Sirwan liet zijn verhaal optekenen door zijn zoon Baram, die hij zijn schuilnaam cadeau gaf. Ook Baram gaat af en toe naar het front, maar dan gewapend met een fototoestel en een scherpe pen. Hij is de enige die Sirwan vertrouwt, de enige met wie hij zo'n nauwe band heeft en zijn verhaal durft te delen.
Dit is het verhaal van een zoon die op zoek gaat naar zijn eigen identiteit en daarbij graaft in het verleden van zijn vader. Het was voor beiden een bijzonder emotionele en psychologische strijd om dit verhaal neer te schrijven, maar het heeft hen uiteindelijk beiden bevrijd.
Dit boek werd mogelijk gemaakt door de moed van meerdere mannen.
