Mens sana in corpore sano

Spoiler alert!
Ik schrijf hieronder bijna een synopsis van deze korte roman, inclusief het einde. Dus lees de recensie als je dat niet erg vindt, of lees hem pas achteraf.

Het boek is erg mooi geschreven, en je vindt er gedachten over het omgaan met ‘Het Kwaad’,
Het bestaat uit drie delen, in alle drie staat Kurt centraal.

Deel een: de schending
Kurt Crüwell is een jonge Duitse kleermaker die zijn normale levensloop niet zal volgen. Meteen na de Duitse inval in Polen moet hij in dienst, hij leert tijdens zijn opleiding niet alleen omgaan met wapens maar hij leert ook een moter met zijspan besturen en wordt de vaste chauffeur van kapitein Lowitz.
Mei 1940 doet hij met de pantserdivisie van Guderian mee aan de Franse invasie. Er volgt stationering bij de bezettingstroepen en Kurt blijkt de actie te missen. Hij vraagt overplaatsing aan en komt weer bij Lowitz. Dan maakt hij op een nacht mee dat een patrouille van vier ruiters door verzetsstrijders is afgemaakt. Lowitz gijzelt het dichtstbijzijnde gehucht, eist namen en schiet een uur lang ieder kwartier iemand dood. Daarna worden de honderd man van het dorpje in de kerk opgesloten en die gaat in de hens.
Kurt kan dit niet aanzien, en reageert hierop door de verbinding tussen lichaam en geest te verliezen, hij zit nog in zijn lichaam, maar verliest daarin alle gevoel.

Deel twee: Het experiment met de liefde
In deel twee zit Kurt in een hersteloord aan de atlantische kust. De geneesheer is geïnteresseerd in zijn geval, laat toe dat een verpleegster zich speciaal om hem bekommert. Kurt ziet een mogelijkheid om door haar begrepen te worden, en ze worden verliefd. Dan komt even later het verzet weer op de proppen. Dit keer veroveren ze het hersteloord, en executeren alle patiënten, nazis immers. De geneesheer heeft meegewerkt, op voorwaarde dat hij Kurt mag redden. Zelf blijft hij wachten op de terugkeer van de Duitse commandant, wetend dat die hem zal terechtstellen. Kurt ontsnapt met zijn liefje Ermelinde in een kleine boot naar Engeland. Hij heeft het paspoort van de geneesheer, en heet voortaan LaSalle.

Deel drie: somebody spoke and i went into a dream ...
Dan begint deel drie met een telefoontje van Kurts vrouw, ze is zwanger.
Kurt zegt dat hij meteen naar huis komt en een fles wijn zal meebrengen, maar in plaats daarvan belandt hij in een soort droom. Hij woont nu in Londen, werkt daar op een kerkhof en hoort ineens in het Duits praten over ‘de kleermaker’. Hij ziet een rijke mooie vrouw, met poedel en geüniformeerde chauffeur; en drie mannen in het zwart. Die volgt hij naar een soort sociëteit een eindje verderop. De deur staat op een kier, en als hij binnenkomt lijkt hij te worden verwacht. Hij wordt aangetrokken door pianospel in een bovenzaal, komt in een ruimte vol nazivlaggen en daar wordt de film vertoond die destijds van de vergelding is gemaakt. In een recensie die ik las werd die droom vergeleken met de dromen van agent Cooper in Twin Peaks, compleet met dwerg. (Misschien niet toevallig, agent Cooper streed immers ook tegen het absolute kwaad.) Aan het einde van deel drie is de film afgelopen, en zit Kurt met een betraand oog op zijn stoel. Dan komt Lowitz en die slurpt die traan op, verklaart aansluitend ‘der Schneider is tot’