Getrappel van paardenhoeven in Valois

“Het getrappel van paardenhoeven, wapengekletter, wierookgeur en Gregoriaanse gezangen … alles is verwaaid, als had het nooit bestaan” schrijft Hella Haasse nadat ze een abdijruïne op de top van de Mont St. Pierre in het woud van Compiègne bezoekt. Maar zij brengt het weer tot leven. Juist door de niet-zichtbare of slechts in kleine sporen zichtbare dingen weer vanuit archieven en verhalen (oneerbiedig denk ik ook aan VVV folders) aan te vullen.
Zo merk je dat het erg leuk is om met meer dan gemiddelde bagage door een landstreek te reizen.
Dat is iets wat je in theorie ook zelf in je eigen stad of streek kunt doen. Zelf heb ik het me wel eens voorgenomen voor mijn tweede woonplaats Den Haag. Maar bij mij komt het er niet van, en bij Haasse wél. Je krijgt met dit boek niet zo maar één of twee anekdotes. Ze rijgt de verhalen aaneen. Je krijgt les in geschiedenis, archeologie en sociale geografie. Het boek is een samenwerkingsproject met haar Belgische buurvrouw Marie Francoise Carbonelle, uit de tijd dat Haasse in Frankrijk woonde. Haasse schrijft, en buurvrouw heeft de streek geportretteerd in aquarellen. Als je een goed papieren exemplaar hebt is het alleen al fijn om de dikke bladzijden om te slaan, ze te bekijken, te genieten van de mooie bladspiegels, de verdere vormgeving en de fijne aquarellen.