‘Tori’ neemt je mee naar een tropisch eiland waar dieren kunnen praten en kinderen magische krachten hebben.

‘Tori’ (2017) is de debuutroman van beeldend kunstenaar Brian Elstak in samenwerking met schrijfster Karin Amatmoekrim. Het boek beschrijft een fantastisch avontuur, is een lust voor het oog en verdient daarom een plaats in iedere boekenkast.

‘Tori’ (verhalen) neemt je mee naar een tropisch eiland waar dieren kunnen praten en kinderen met magische krachten zich een weg banen door de jungle. De hoofdpersonages zijn drie kinderen met kleur. Elstak speelt als geen ander met de lay-out en illustraties waardoor de boekverzorging in-drukwekkend is. Van het eerste tot en met het laatste schutblad is iedere bladzijde geïllustreerd met kleurige tekeningen van kunstenaar Elstak zelf. Gelijk bij het openslaan van dit boek zie je een tekening van de familie Tortoise, een reuzenschildpadden familie, aan het strand. De letters van alle namen van de personages hebben een andere kleur waardoor de tekst en de tekeningen elkaar versterken. Deze verzorging maakt dat je gaat houden van dit boek. Elstak won hiervoor niet voor niets in 2018 de Zilveren Penseel. Is het verhaal net zo goed als de vormgeving?

Jean-Michel, de reuzenschildpad is een groot toriman, een verhalenverteller. Op het eiland waar hij woont komen iedere avond mensen naar zijn verhalen luisteren. Hij besluit zijn tori op te schrijven. Zijn drie mensenkinderen, Cel, Bones en Zi, gaan op zoek naar de sympathieke Lennox om de tori-bundel uit te laten geven. Maar Vos, die alles heeft en heel rijk is, wilt de toribundel ook uitgeven. Hij probeert op allerlei manieren het schrift te bemachtigen. Met hun auto Delores rijden de kinderen naar de andere kant van het eiland om Lennox te vinden. In dit heerlijke fantasie verhaal krijgen de kinderen magische krachten. Gewapend met een potloodzwaard, een ijzersterk colossusschild en een raadselachtige tijgerklauw, overwinnen ze de aanvallen van de dierlijke slechteriken op het eiland.

“Toen hij Jean-Michel zag, viel Vos meteen met de deur in huis: ‘Schildpad, luister. Ik hoor dat je kunt toveren. ’Ik? vroeg Jean-Michel verbaasd.”
Het verhaal is geschreven in de alwetende vertelvorm en wordt afgewisseld met dialogen tussen de personages. Er zit een enorme vaart in het verhaal zowel inhoudelijk, het avontuur, als in de vertel-vorm. Dit maakt het boek ook geschikt voor minder vlotte lezers.
Het is niet verwonderlijk dat Elstak, met zijn Surinaamse wortels, een boek schrijft dat doet denken aan de Anansi tori van Johan Ferrier, een zeer geliefd boek onder Surinamers. In deze verhalen is de spin Anansi iedereen te slim af. Je denkt dat het niet goed met hem zal aflopen, maar steeds weet Anansi te ontsnappen aan zijn vijanden. Ook in Elstak’s boek proef je de tropische Surinaam-se cultuur en zijn de personages dieren die elkaar te slim af proberen te zijn. Dit maakt het boek bijzonder en geeft diversiteit aan de Nederlandse jeugdliteratuur.
Elstak laat zich inspireren door Spider Man en X-Man, de helden uit zijn jeugd. In de laatste twee hoofdstukken wordt veel gevochten. Persoonlijk houd ik daar niet van, maar ik denk dat het kinderen wel aanspreekt. Het boek heeft een open einde waarin gesuggereerd wordt dat de drie kinderen nog meer spannende avonturen gaan beleven. Ja, het verhaal is net zo goed als de vormgeving. Gelukkig liet het volgende boek niet lang op zich wachten. De opvolger ‘Trobi’ (problemen) schreef Elstak in samenwerking met Esther Duyker in 2018. Dit boek ga ik zeker lezen want ik ben benieuwd welke avonturen Cel, Bones en Zi nog meer gaan beleven.