Uitstekende roman, de tragiek verwoord

Ik mocht deze indringende roman, met een zeer boeiend inkijkje in een familie relaas, voor verschijningsdatum uit al lezen dankzij een actie van uitgeverij Atlas en De Club Van Echte Lezers. Dank daarvoor.

Alles draait direct en indirect om Naomi, zij is de spil, de kern van het verhaal. Het middelpunt. Dat komt door haar beleving, haar zielenroerselen haar relatie met Bient, de bevalling en de banden met de overige personages. Haar zijn. Maar ook omdat de persoonlijke gedachten van de anderen vaak naar Naomi leiden.
Moeder Barbara mijmert, wachtend op een berichtje, wachtend op de geboorte van haar kleinkind. Haar geest is ook bij vroeger, de kinderjaren van Naomi en natuurlijk de brand. Die brand die haar onder een zwaar gemoed en angst bedolven heeft. Barbara, die de dood aantrok die een onoverbrugbare kloof sloeg in hun huwelijk. Zij is zich overdreven bewust van alle details van haar directe omgeving. Obsessief bijna, met paranoïde trekjes.
Haar wederhelft Gerrit. Zijn fysieke verval kwelt hem. Beheerst ook zijn denken. Hierdoor kan hij wel zijn gedichten laten ontstaan, die hij vormt naar vrouwenfiguren. Barbara en Gerrit leven door de kloof vooral in hun eigen cocon.
Vanuit hun bubbel waaieren we in op de personen geschreven hoofdstukken, soms met overlap in tijd en gebeurtenissen, uit naar de complete omgeving en leren de verdere hoofdrolspelers kennen. Naast de zwangere en nu bevallende Naomi en haar ouders zijn daar de dove en op dat moment geblesseerde aanstaande vader Bient met al zijn ongemak, zijn twijfels; schoonouders Tjitske en Michel, in vrijwel alles tegenovergesteld aan Naomi's ouders, en natuurlijk dochter Lonneke.
We beleven alles vanuit hun persoonlijke perceptie en gevoel, vanuit hun waarneming, hoe zij alles, elk voor zich, ervaren. Er zijn contrasten, broeiende geheimen en een geforceerde onderlinge verstandhouding. Zo worden spanningen, die toenemen binnen de 4 muren van de kamer, meer en meer voelbaar. De kamer waar de zwangerschap overgaat in de bevalling. Een moment van groot geluk.

Enige jaren later blijkt geluk vergankelijk. Drama's hebben zich al voltrokken. Onvoorziene gebeurtenissen. Onbegrip en onvermogen. Menselijk lijden. Het leidt tot stilte en verwijdering. Verdriet.
Dan volgt een nog ontbrekend drama. Fysieke pijn. Aftakelen en het afglijden naar het einde. Laatste gedachten en het proces van afscheid nemen. De dood.

Als in een perfecte cocktail vloeien de verschillende onderdelen in elkaar tot een complete mix van complexe individuen die door het (nood)lot tot elkaar veroordeeld zijn. Met veel aantrekkelijk, vooral zeer mooi beeldend, gevisualiseerd taalgebruik. De triestheid invoelbaar verwoord. Netjes afgepast, niets te veel, niets te weinig. Niets menselijks ontbreekt.
Toepasselijk heeft het boek 2 delen, begin en einde. Een kop en staart; de romp vult zich in gedachten van de lezer vanzelf. Het realistisch vlechtwerk van een zeer menselijk verhaal is daarmee compleet.