Legeraanvoerder voor de “niet-lezer”

De jeugd, maar wie eigenlijk niet, heeft naast school, werk of sportieve activiteiten legio uitlaatkleppen en dus ontspanning in de vorm van social media, podcasts, games, allerlei streaming diensten en zelfs reguliere TV. Elk met een enorm aanbod en daarmee een grote concurrent voor het lezen. De verleidingen zijn groot. Meer aanbod vraagt meer tijd; de dag blijft maar 24 uur houden.
We moeten ook de kosten niet uitvlakken. Boeken zijn over het algemeen verre van goedkoop en ook E-books zijn verhoudingsgewijs duur.

Ontlezing heeft dus niet persé of alleen een oorzakelijk verband met elitair taalgebruik, in bijna onleesbare literatuur of passages daarin, waar we blijkbaar geacht worden om alle dieper liggende gedachten en lagen te analyseren en te doorgronden, terwijl veel wel-lezers (of in de ogen van dogmatische neerlandici zijn dit dan allemaal NIET-lezers) misschien dergelijke boeken wat sneller aan de kant schuiven of er niet eens aan beginnen. Maar vooral voor jeugdigen zal dit, als zij ook al ontmoedigd zijn door saaie leeslijsten waarbij eigen inbreng blijkbaar nog steeds taboe is, wel zeker gelden. Alle begin is moeilijk, ook bij het "leren" lezen.
In die zin geef ik Eus gelijk met de strekking van zijn betoog. Lezen moet niet voor een kleine groep zijn, maar moet je eerst leuk vinden waarna je jezelf kunt ontwikkelen door in het aanbod te snuffelen en steeds opnieuw te ontdekken wat bij je past zodat je het leuk kunt blijven vinden.
Niet meer en niet minder. Een groot aanbod in boeken, welk genre of welke "kwalificatie" dan ook helpt dan, maar ook passende aanbevelingen. Zeker voor de jeugd licht van toon met een blijmoedige aanbeveling i.p.v. opgelegde strengheid over genre, literaire waarde of stijl. Dit geldt natuurlijk ook voor enthousiast maken en promoten.

Lezen is een heel prettig tijdverdrijf, op zoek gaan naar, voor jou, prettig leesvoer hoort daar bij. Dus begin je met niéts uit te sluiten.
Ook al zijn dat boeken van zijn eigen generatiegenoten die, in de ogen van Eus (jammer dat hij af en toe daar nu precies net dat doet wat hij de literaire wereld - niet onterecht overigens - verwijt), misschien te braaf, niet geëngageerd en niet altijd voldoende authentiek, dus teveel eenheidsworst zijn. Toch kan ook zo'n boek veel leesplezier verschaffen en vanuit dat uitgangspunt de basis leggen voor meer.

Toch zeker complimenten aan Eus dat hij, naast al zijn promotionele activiteiten voor "het boek", met dit essay weer eens een recalcitrant steentje in de vijver gegooid heeft die voldoende rimpelingen veroorzaakt om het debat aan te wakkeren en lezen weer eens op de kaart te zetten, dwarsdenkend en rebels.