Bijzonder..........of toch niet.

Toch maar een recensie schrijven, voor een kort berichtje was mijn verhaal te lang. Wat voelde ik mij vereerd om zomaar aan te kunnen schuiven aan de tafel van een bijzondere familie. Is die familie wel zo bijzonder? 13 kinderen was in die tijd geen uitzondering. Hard werken ook niet. En zelfs de zwijgzaamheid was niet vreemd. Zo zittend aan de tafel, op weg naar een dansavond, zwoegend in de tuin, wegduwen van verdriet krijg je een helder beeld hoe het in een normaal gezin opgroeiend na de jaren 30 aan toe ging. Werd er wel verdrietig van hoe men langs elkaar heen leeft. Maar ook verwonderd hoe een ieder zijn weg heeft gevonden. De liefde en aandacht voor hun moeder springt eruit. En niet alleen de laatste acht jaren. Bij elk kind proef je de waardering die ze voor hun moeder hadden. De moeite waard!