Lezersrecensie
sagan
De hoeken van het hart - Françoise Sagan (Meulenhoff)
Een echte Sagan zoals we haar kennen van Bonjour tristesse: een setting in een welvarend milieu, levendige personages en een ironische stijl.
Na een zwaar auto-ongeluk, waarvan niemand had gedacht dat hij het zou overleven, laat staan helemaal zou herstellen, moet Ludovic Cresson weer zien te wennen aan het leven thuis. De drie jaar durende tocht langs ziekenhuizen, revalidatiecentra en psychiatrische klinieken was zwaar voor hem, maar niet voor zijn vrouw Marie-Laure, die de rol van rijke weduwe maar al te graag speelde. Hun prachtige huis is eigendom van Ludovics vader, Henri, die er ook woont met zijn tweede vrouw. Henri heeft doorgaans weinig aandacht voor zijn familie maar als hij hoort hoe Marie-Laure zijn zoon op een avond bot afwijst als hij het bed met haar wil delen, besluit Henri hem te hulp te schieten. In afwachting van een groot feest dat op het landhuis zal plaatsvinden blijft ook Fanny, de aantrekkelijke moeder van Marie-Laure, een aantal weken logeren. Lang genoeg om de heren des huizes in verwarring te brengen en het precaire evenwicht in huis danig te verstoren.
Vijftien jaar na haar overlijden werd de literaire wereld verrast met de ontdekking van een ongepubliceerde roman van Françoise Sagan. De hoeken van het hart is een heerlijk tijdloos verhaal dat met de setting in een welvarend milieu, levendige, vileine personages en ironische stijl naadloos binnen haar oeuvre past.
Mijn eerste kennismaking met Françoise Sagan en ik ga absoluut nog meer lezen van deze auteur. Ik wil dat vooral doen zodat ik een ‘echte’ Sagan kan lezen. Dit werk is uitgebracht na haar dood en herschreven/volledig gemaakt door Sagan’s zoon. Dus in hoeverre is dit een classic Sagan?
‘De twee mensen die ertegenover op een bank zaten, elk op een hoek, leken zich er echter niet aan te storen. Lelijkheid laat zich vaak makkelijker aanschouwen dan schoonheid en harmonie, die tijd kosten om te staven en te bewonderen.’
Dat allemaal terzijde heb ik best genoten van dit boek, het bezorgd me enkele aangename ontspannen leesuren. Het verhaal is misschien wat stereotype en cliché en zelfs een beetje bizar maar ik heb echt genoten van dit verhaal.
Sagan’s schrijfstijl bevalt mij dus uitermate maar in hoeverre is dit Sagan’s boek en niet Denis zijn boek? Tijd voor bonjour tristesse dus.
Een echte Sagan zoals we haar kennen van Bonjour tristesse: een setting in een welvarend milieu, levendige personages en een ironische stijl.
Na een zwaar auto-ongeluk, waarvan niemand had gedacht dat hij het zou overleven, laat staan helemaal zou herstellen, moet Ludovic Cresson weer zien te wennen aan het leven thuis. De drie jaar durende tocht langs ziekenhuizen, revalidatiecentra en psychiatrische klinieken was zwaar voor hem, maar niet voor zijn vrouw Marie-Laure, die de rol van rijke weduwe maar al te graag speelde. Hun prachtige huis is eigendom van Ludovics vader, Henri, die er ook woont met zijn tweede vrouw. Henri heeft doorgaans weinig aandacht voor zijn familie maar als hij hoort hoe Marie-Laure zijn zoon op een avond bot afwijst als hij het bed met haar wil delen, besluit Henri hem te hulp te schieten. In afwachting van een groot feest dat op het landhuis zal plaatsvinden blijft ook Fanny, de aantrekkelijke moeder van Marie-Laure, een aantal weken logeren. Lang genoeg om de heren des huizes in verwarring te brengen en het precaire evenwicht in huis danig te verstoren.
Vijftien jaar na haar overlijden werd de literaire wereld verrast met de ontdekking van een ongepubliceerde roman van Françoise Sagan. De hoeken van het hart is een heerlijk tijdloos verhaal dat met de setting in een welvarend milieu, levendige, vileine personages en ironische stijl naadloos binnen haar oeuvre past.
Mijn eerste kennismaking met Françoise Sagan en ik ga absoluut nog meer lezen van deze auteur. Ik wil dat vooral doen zodat ik een ‘echte’ Sagan kan lezen. Dit werk is uitgebracht na haar dood en herschreven/volledig gemaakt door Sagan’s zoon. Dus in hoeverre is dit een classic Sagan?
‘De twee mensen die ertegenover op een bank zaten, elk op een hoek, leken zich er echter niet aan te storen. Lelijkheid laat zich vaak makkelijker aanschouwen dan schoonheid en harmonie, die tijd kosten om te staven en te bewonderen.’
Dat allemaal terzijde heb ik best genoten van dit boek, het bezorgd me enkele aangename ontspannen leesuren. Het verhaal is misschien wat stereotype en cliché en zelfs een beetje bizar maar ik heb echt genoten van dit verhaal.
Sagan’s schrijfstijl bevalt mij dus uitermate maar in hoeverre is dit Sagan’s boek en niet Denis zijn boek? Tijd voor bonjour tristesse dus.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Alexs Books and Socks
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
