Wat een impact!

‘Ik weet soms niet meer waar ik ben, maar ook niet wanneer ik ben, snap je dat?’

Dit zegt Sil wanneer ze op een helder moment een gesprek voert met haar goede vriend Pier. Sil heeft op 46-jarige leeftijd te horen gekregen dat ze aan de ziekte Alzheimer lijdt.

Het boek Gelukkige Dagen begint met het moment dat Sil en haar partner Lina aan hun beste vrienden, het echtpaar Pier en Barbara, vertellen over de ziekte van Sil. Vervolgens neemt de schrijfster ons gedurende twee jaar met sprongen mee door de tijd.

De gebeurtenissen worden beschreven vanuit afwisselend de perspectieven van Sil, Lina, Pier en Barbara. We zien de worsteling van Sil bij het steeds minder weten en kunnen met daarnaast alle moeite van haar partner om er zo goed mogelijk voor haar te zijn. Dat we ook meegenomen worden in de gedachten van de vrienden Pier en Barbara is een toegevoegde waarde, het laat de impact zien van dementie op vrienden en vriendschappen in zijn algemeenheid.

Het boek is doorweven met flashbacks van alle vier de hoofdpersonen. Hierdoor krijg je inzicht in het verleden van Sil, hoe ze was, wat de verandering die ze doormaakt mede duidt. Het verwart soms ook doordat het soms niet helder is of het een gedachtegang is of een stukje terug in de tijd.
De schrijfstijl is erg eenvoudig, waardoor het snel wegleest. Niet direct een voordeel, omdat je dan ook sneller ergens overheen leest.

Schrijfster Renée van Marissing is er goed in geslaagd om de onmacht die de ziekte Alzheimer met zich meebrengt zichtbaar te maken. Zelf zegt ze dat ze er niet bewust een boodschap in gestopt heeft, maar het boek zet absoluut aan tot nadenken over je eigen leven.