Feelgood, maar in een (te) modern jasje

Rosa Larkin is een jonge vrouw die is opgegroeid in een opvangtehuis en diverse pleeggezinnen. Ze is dan ook erg verbaasd als ze van een onbekende een erfenis krijgt: een winkeltje in het dorpje Cockleberry Bay, met een klein start bedrag. De timing is perfect, omdat ze net haar baan is kwijtgeraakt. Samen met haar hondje Hot vertrekt ze naar Devon. De enige die ze achterlaat is haar huisbaas en steun en toeverlaat Josh.
Rosa maakt al snel kennis met diverse dorpsbewoners, waarvan lang niet iedereen haar goedgezind is.
Ze vindt langzaam maar zeker haar plekje dankzij de start van haar winkeltje en de vriendschap met een aantal dorpsbewoners.
Zoals een goede feelgood betaamt, ontdekt ze uiteindelijk van wie ze de erfenis heeft gekregen en vindt ze ook nog eens de liefde van haar leven.

Het boek is vlot geschreven en dankzij de korte hoofdstukken leest het lekker door.
Nicola May heeft voor een modernere aanpak van het feelgood genre gekozen: een hoofdpersoon die veel drinkt en vrij gemakkelijk met mannen het bed induikt. Hierdoor kon het verhaal en de hoofdpersoon mij niet echt bekoren. Ik twijfel dan ook of ik het 2e deel nog zal gaan lezen. Vergeleken met oude rotten in het vak, zoals Jill Mansell, Katie Fforde en Milly Johnson, zit ik nog niet te springen om een volgend boek te gaan lezen. Jammer, ik had gehoopt weer een nieuwe favoriete auteur aan mijn lijstje toe te kunnen voegen.