Mooi verhaal over liefde en schuldgevoel

Bo en Charlie zijn hartsvriendinnen en zowat onafscheidelijk. Na een tragisch auto-ongeluk waarbij Bo overlijdt, vertrekt Charlie uit haar geboorteplaats om de dood van haar vriendin te verwerken. En om niet geconfronteerd te worden door de mensen die haar de schuld van Bo's ongeluk kunnen geven. Schuldgevoel heeft Charlie meer dan genoeg. Haar schuldgevoel is zelfs zo groot dat ze hierdoor een aantal verkeerde beslissingen neemt die het verloop van haar leven zullen bepalen. Samen met haar verleden laat Charlie ook haar toekomst achter: haar grote liefde Carsten, de broer van Bo.
Dit boek is een reis. Een reis door het leven van Charlie en daarmee door de tijd. Haar heden en verleden grijpen je vast en sleuren je mee, zetten je aan het huilen en aan het lachen, doen je haar pijn voelen en haar geluk. En dit is de kracht van Gillian King. In vlotte pakkende zinnen vertelt ze Charlies verhaal op de manier waarop je het zelf gaat beleven. Het heden en het verleden wisselen elkaar af, aangevuld met hier en daar een terugblik. Op deze manier kom je erachter wat Charlie allemaal heeft meegemaakt en je leert haar beste vriendin Bo kennen, die op een tragische wijze is overleden. Soms kan het storend zijn in boeken als je van het heden naar het verleden wordt verplaatst: je wordt uit het verhaal gehaald. In 'Ik mis je' gebeurt dat gelukkig niet. Beide 'tijdzones' zijn even interessant en vullen elkaar goed aan.
Charlie heeft zo veel meegemaakt dat het niet in een, maar minstens in drie mensenlevens kan passen. Toch weet ik dat het kan. Haar verhaal is levensecht en ik heb zo met Charlie meegeleefd dat ik het boek af en toe moest wegleggen om iets anders te doen, om op krachten te komen en verder te kunnen lezen. Want het verhaal riep me, trok aan me, dwong me om het weer op te pakken.
Het was een snelle reis. Het boek was in een mum van tijd uit. En de glimlach op mijn gezicht toen ik de laatste bladzijde dichtsloeg, sprak boekdelen.
Een standaard feelgood is ‘Ik mis je’ niet: voor mij was het verhaal daar net iets te somber voor. Het is een mooie roman die je vanaf de eerste bladzijde vastgrijpt en niet meer loslaat. De personages zijn zo goed neergezet dat je ze voor je ziet, als in een film. Gillian King heeft haar lezers op dit boek laten wachten, maar het wachten was het meer dan waard.