Scifi die duidelijk geen warp snelheid kent.

Ik wilde het leuk vinden, ik wilde het uitlezen, maar bij bladzijde 98 wierp ik de handdoek in de ring. Verslagen door de traagheid, het onboeiende plot, het weinig sympathie opwekkende gedrag van het personage Cyra. In een boek dat zich afspeelt in de ruimte, was er weinig scifi te bekennen. De worldbuilding was zo ondermaats, dat het enige dat ik me kan herinneren de susbloemen en het veergras zijn. Jammer, want juist in de oneindige mogelijkheden van het fantastische genre hoop ik altijd op meeslepende beschrijvingen van onaardse omgevingen.
Met 400 bladzijden had dit ook makkelijk gekund...

Heb ik nog iets positiefs te zeggen? Jawel...
Het begon veelbelovend! De tweede hoofdpersoon werd meteen gevangen genomen (zoals aangegeven op de flaptekst), en de susbloemen zijn erg mooi. De bewondering van Akos voor deze bloemen kun je voelen, en deel je absoluut. De manier waaropmde bovennatuurlijk gaven worden ervaren is ook zeker mooi uiteengezet. Misschien niet heel origineel, supergaven, maar de oorsprong ervan wel.