Een te gunstige puzzel

ACOTAR was een boek dat herkenbaar was door de elementen van andere verhalen die er vrij dik bovenop lagen. De hele "Belle en het Beest " parade werkte echter, het was geloofwaardig. Het einde dat ineens naar de Hunger Games sprong was een draai van 180 graden die voor mij niet hoefde, maar ook dit kon ik nog geloven.

Hof van mist en woede.... niet.

Sarah's schrijfstijl blijft subliem. Het is meeslepend, beeldend, schitterend en poetisch. De manier waarop ze haar wereld aan je voorlegt is uitmuntend. De personages hebben humor, diversiteit qua persoonlijkheid en een diepgang die je enkel kan bewonderen. En hoe zij seksscènes schrijft... eerlijk, ik vind het niet passen in een YA maar het is oorspronkelijk dan ook NA. Petje af. Echt... PETJE AF!

Waar het voor mij mis gaat, is onder andere de traagheid die ook in deel 1 parten speelden. Dit is te overzien en te vergeven omdat het tegelijkertijd de ruimte biedt om de wereld zo mooi en levendig te maken.

Wat ik echter niet accepteren kan en zo ongelooflijk ongeloofwaardig vind, is het einde. Net als deel 1, chaotisch en gefragmenteerd. Drama waar geen drama is. Personages die dingen doen die naar mijns inziens niet bij hen passen. En dan, de doodsteek: de te gunstige puzzelstukjes die ineens overal passen. Zoals ze het zeggen in de Engelse taal: too convenient.
Ik wil geen spoilers plaatsen, dus zal niet in detail treden.

Wat ik nog wil toevoegen als kritische noot: magic comes with a price, behalve in Prythian, blijkbaar? De eindeloosheid van de magie werd in dit deel voor mij een steeds grotere ergernis.

Mijn oordeel... de magie, het einde en de plottwisten sloegen de plank voor mij met deze ongeloofwaardigheid zo mis, dat het deel drie regelrecht van mijn boekenplank heeft gezwiept.
Ik wil niet langer weten wat er met Prythian gebeurt, omdat het voor mij alle charmes heeft verloren zodra het de geloofwaardigheid aan de wilgen hing.

Zonde... want de personages, de schrijfstijl en de wereld vind ik zo mooi.
Misschien, ooit, wanneer ik mij niet langer belazerd en bedrogen voel, zodra ik niet langer het idee heb niet serieus genomen te worden als lezer... geef ik deel 3 een kans.

Ik geef niet graag dergelijke harde recensies, het doet me zeer. Ik hou van lezen en waardeer de schrijvers. Ik zie dat dit deel met passie en liefde is geschreven. Dit is dan ook geen steek naar Sarah, als schrijfster verdient ze niets dan grandioos respect. Het is enkel het boek dat ik hoofdschuddend gesloten heb.