Niet m'n ding

Dit boek was niet m'n ding. Hieronder spit ik mijn mening tot in het diepste van de kern uit.

Eerst en vooral de plot. Carrie White wordt zwaar gepest op school. Niet zomaar zwaar, maar echt zwaar zwaar. Ze wordt behandeld als het uitschot van onze planeet, maar hoe houdt ze dit vol en zal ze dit uiteindelijk wel vol houden? Meer kan ik niet over de plot zeggen. Zelf vind ik dit verhaal niet zo heel bijzonder, maar dat is dan ook wel mijn mening. Het thema pesten daarentegen vind ik wel een onderwerp die goed onder de loep moet worden genomen, want wordt nog veel te veel gedaan en boeken zijn naar mijn mening een van de mogelijkheden om dit lichtjes te temperen door bepaalde inzichten.

Ik heb dit boek gelezen terwijl ik het luisterboek beluisterde en het las op zich wel vrij vlot, enkel had ik moeite om tot het einde te geraken. Het lukte me maar niet om in het verhaal te komen. Ik begreep niet zo goed de opbouw van het verhaal. Er leken geen hoofdstukken te zijn, maar het verhaal leek eerder opgedeeld in pagina's van kranten of boeken of weet ik veel. Ik ben er zelf nog niet uit wat de bedoeling juist was van deze opbouw. Ik was op veel momenten niet mee met hoe het verhaal in elkaar stak en had soms zaken later door wat volgens mij de bedoeling niet was.

M'n favoriete stuk uit het boek was de confrontatie tussen Mr. Grayle (de schooldirecteur) en de papa van Chris Hargensen. Zij was een van de kopstukken binnen het pestgebeuren. Hierover kan ik nog niet veel vertellen anders zou ik spoilen. Wat ik wel spijtig vond was dat dit stuk niet in de film naar voor werd gebracht.

Wat ik ook vreemd vind aan dit verhaal is dat ik niet het gevoel heb dat Carrie het hoofdpersonage is. Het gaat eerder over haar moeder die ze niet alle vijf op een rijtje heeft en zwaar geobsedeerd is door de Bijbel. Zij zorgt ervoor dat Carrie zich zo vreemd gedraagt. Carrie is eerder het gevolg van de gedragingen van haar moeder. In de film wordt de spanning tussen de twee groter wanneer Carrie tegen haar zei:
'Ik heb niet gezondigd, jij hebt gezondigd.'
Dit ging dan over het feit dat Carrie's moeder nooit aan haar dochter had verteld wat menstruatie inhield. Want uiteindelijk heb ik doorheen het verhaal toch wel het gevoel dat Margaret van haar dochter hield, maar gewoon een te zware obsessie had in de Bijbel, wat geen goeie gevolgen had.

Dit boek is niet zo lang, maar ik raad hem ondanks de weinige pagina's toch niet aan. De film vind ik wel nog oké, maar het boek niet. Het was moeilijk om hem volledig door te nemen, maar heb het toch gedaan omdat ik er graag een review over wou schrijven. Een van de minste boeken die ik al heb gelezen tot nu toe. Ik vind het spijtig, want keek er naar uit om deze te lezen.