Pageturner!

In deze recensie zou ik graag verschillende topics aankaarten van dit boek, want ik vind deze zo goed!

Het verhaal gaat over een onmogelijke liefde tussen Nola en Harry Quebert. Nola werkt als opdienster bij Clarks, een soort van ontbijplek/restaurant gelegen in Aurora en tevens de plek waar Harry iedere week gaat om aan z'n boek te werken, iets te eten en wat inspiratie op te doen. Nog even erbij vermelden dat Nola 15 is in vergelijking tot Quebert die 34 is. Na heel wat gebeurtenissen wordt Nola na 33 jaar als vermist te zijn opgegeven dood teruggevonden in de tuin van Quebert MET het manuscript van z'n bekendste boek 'De wortels van het kwaad'. Quebert wordt meteen als hoofdverdachte gezien, maar dan komt Marcus Goldman in het spel. Hij was vroeger leerling van Quebert (Quebert was vroeger leraar en auteur). Quebert heeft hem dan zowat opgevangen en er alles aan gedaan om van Marcus een succesvol auteur te maken, wat hem ook is gelukt. Door de jaren heen hebben ze een unieke band opgebouwd en dat zorgt ervoor dat Marcus er alles aan zal doen om Quebert's onschuld te bewijzen, omdat hij er ook steevast in gelooft.

Het ik-perspectief wordt in dit verhaal gehanteerd. We volgen grotendeels het verhaal door de ogen van Marcus Goldman, de leerling van Quebert die z'n onschuld wil bewijzen. Waarom zeg ik grotendeels? Wel, in het verhaal wordt er veel teruggegrepen naar het verleden en wat er juist allemaal gebeurde tussen Nola en Quebert, maar ook welke andere personages er zich in het verhaal bevonden. Dit wordt dan geschreven in een alwetend perspectief wat wel zorgt voor een mooie en spannende balans op vlak van schrijfstijl.

Het stadje Aurora wordt niet zo heel grondig beschreven in het boek, maar dat kan ook aan mij liggen. Ik voelde wel de locaties aan waar de personages zich bevonden zoals bijvoorbeeld het huis van Quebert (Goose Cove), Clarks (Het ontbijtentje in Aurora) enzoverder. Aurora wordt niet echt in z'n geheel gezien, maar de cover maakt dan alweer veel goed, want volgens mij is het de bedoeling dat de cover een stukje van Aurora voorstelt.

Mijn favoriete personage in het boek is Luther Caleb die later in het verhaal zal verschijnen. Hij is de chauffeur van de rijke Elijah Stern, een man die ook te maken zal hebben met de moord op Nola. Waarom kies ik Luther? Eerst even beginnen met z'n beschrijving zonder te spoilen. Luther z'n gezicht is zwaar toegetakeld en ziet er zelfs verminkt uit, hij heeft ook een spraakgebrek. Hij deed me denken aan die slechterik uit de James Bond films met z'n gouden of zilveren tanden en z'n grote gestalte, maar dan veel liever. Er wordt ook een heel klein beetje ingezoomd op het verleden van Luther, maar meer kan ik er nog niet over zeggen. Hij zal een belangrijke rol in het verhaal spelen.

Het boek wordt geschreven alsof Marcus Goldman het heeft geschreven en niet de echte auteur namelijk Joël Dicker. Nog even vermelden dat Marcus uiteindelijk weer terechtkwam bij Quebert door z'n writer's block. Hij wist niet wat te schrijven en nam na een lange tijd terug contact op met Quebert. De waarheid over de zaak Quebert lijkt echt een nauwkeurige beschrijving van alles dat Marcus heeft gehoord, gezien, gevoeld en meegemaakt, wat het boek des te unieker maakt.

Wat onderscheidt dit boek van andere? Ik heb nog niet alle pareltjes binnen de literatuur gelezen, maar dit was het eerste boek van +600 pagina's die me bleef boeien. Het lettertype is vrij klein en ik dacht op het begin
'Phew, hopelijk is dit verhaal boeiend, want het zal lang lezen worden.'
Ik lees heel graag, lezen is m'n passie, maar ik ben snel verveeld door een verhaal die me niet echt aanspreekt. Daarom hoopte ik echt dat dit boek boeiend genoeg was. Deze hoop en verwachting werd ingelost. Ik heb praktisch iedere dag in dit boek gelezen en kon hem niet wegleggen. Soms las ik drie uur, op drukkere momenten een uurtje, maar nooit kon ik het boek van me afhouden en dat was ik ook niet van plan. De 632 pagina's gingen snel voorbij en eerlijk gezegd mis ik het verhaal en de personages nu al. Dat is in mijn ogen een van de belangrijkste elementen van een boek. Als je het uitgelezen hebt heb je heimwee naar het lezen ervan, het beleven.

Het onderwerp van dit boek kan voor sommige mensen gevoelig liggen door het grote verschil van leeftijd tussen Nola en Harry, maar ik moet zeggen dat ik dit boek echt aan iedereen aanraadt die houdt van een goeie roman. Een roman waar zowel spanning als romantiek zit. Dicker zelf kreeg de keuze of hij dit boek bij de thrillers wou zetten of eerder bij de romans en hij koos voor romans. Waarom? Hij zei dat als Nola niet werd vermoord, maar er iets anders gebeurde het verhaal nog steeds hetzelfde kon blijven mits wat kleine aanpassingen. Bij een thriller is een moord meestal de basis waar het verhaal zich dan verder op uitbouwt.

Prachtig boek dat ik zeker aanraad!