Hoe ver valt de appel van de boom?

“Ik ben de dochter van een seriemoordenaar.” Met deze woorden wordt Milly op de cover van het boek aan de lezer voorgesteld. Deze korte maar schokkende zin toont onmiddellijk aan waar het om draait in deze thriller. Het draait om haar, Milly, de dochter van een seriemoordenaar. Wat doet het met je als kind te zijn blootgesteld aan een moeder die andere jongeren op een gruwelijke manier om het leven bracht? Wat gebeurt er als die persoon je moeder is en je zowel je genen als je opvoeding tegen hebt? En tot slot, hoe ver valt de appel van de boom? Het antwoord op deze vraag kom je te weten na 318 pagina’s vol bloed, spanning en leugens.

Goed of slecht wordt verteld vanuit het perspectief van Milly, in de eerste persoon. In het boek wordt er gebruik gemaakt van verschillende lettertypes en -groottes. Hierdoor is het onmiddellijk duidelijk wanneer Milly zich richt tot haar moeder in plaats van het verhaal aan de lezer te vertellen. De auteur laat je als lezer onder de huid van Milly kruipen en je beleeft de gebeurtenissen door haar ogen. Je voelt haar onzekerheid, haar schuldgevoel en haar verlangen naar liefde en veiligheid, twee zaken die ze nooit heeft gekend, toch niet op de juiste manier.
Wat als je vijftien bent en je jezelf verplicht voelt je moeder te gaan aangeven bij de politie. Dit is het verhaal van Milly, of Annie genaamd in haar vorig leven, de dochter van een seriemoordenaar. Na de aangifte bij de politie en de aanhouding van haar moeder belandt Milly zwaar getraumatiseerd in een pleeggezin. Daarenboven draagt ze ook voor de rest van haar leven een schuldgevoel met zich mee. Ze heeft per slot van rekening haar eigen moeder aangegeven. Ze krijgt een nieuwe identiteit toegewezen, een eenvoudig document dat alle sporen naar haar verleden moet uitwissen en haar vooral moet beschermen tegen de buitenwereld ten tijde van de rechtszaak. Milly komt niet bepaald terecht in het ideale pleeggezin, zo kennen alle gezinsleden wel hun eigen problemen. Het probleem van Phoebe, de oudste dochter, is Milly zelf. Zij zal er alles aan doen het leven van Milly te verzieken. Phoebe gaat tot het uiterste en zegt op een dag tegen haar vriendinnen dat het morgen D-Day is voor Milly, de dag waarop het zal gebeuren. De volgende dag is het D-Day, maar niet voor Milly...
Het boek gaat niet enkel over de angst die Milly ervaart om de genen van haar moeder te hebben maar ook over hoe moeilijk het is terecht te komen in een pleeggezin en je hieraan aan te passen. Milly telt elke dag de dagen tot de rechtszaak zal voorkomen en wordt hierdoor telkens opnieuw geconfronteerd met herinneringen aan de tijd met haar moeder. Door deze terugblikken in het verhaal te verwerken, krijg je een beter beeld van wie Milly nu werkelijk is en hoe deze gruwelijke periode haar gevormd heeft als persoon. Doordat het verhaal geschreven is alsof een vijftienjarig meisje alles verwoordt, komt het extra geloofwaardig over. Deze thriller is niet chronologisch opgebouwd aangezien het verhaal van achter naar voren wordt verteld. De dader is bij aanvang al bekend en in aanloop naar de rechtszaak kom je erachter hoe en waar de kinderen om het leven zijn gebracht. De spanning is vanaf het begin van het verhaal aanwezig en wordt door de rechtszaak, waarvoor Milly zich optimaal voorbereid met behulp van haar pleegvader, goed opgebouwd.
Ali Land, de auteur, werkte tien jaar lang met kinderen en tieners met ernstige psychische problemen. Haar kennis van en ervaring met de getraumatiseerde geest van jongeren is duidelijk merkbaar in deze thriller. Milly zit namelijk gevangen in een gevecht tussen goed en kwaad. Ze heeft haar moeder aangegeven bij de politie en is bijgevolg fysiek van haar verlost maar ze blijft in haar hoofd een zeer grote rol spelen. Ook al is Milly gescheiden van haar moeder, ze blijft proberen haar moeder tevreden te stellen zoals haar opvoeding haar beveelt. De schrijfstijl die Ali Land hanteert sluit goed aan bij het hoofdpersonage en bij het verhaal. Ze gebruikt veelvuldig korte zinnen. Dit verwijst naar de manier waarop jongeren vandaag vaak antwoorden op vragen; kort en to the point. Ze maakt ook wel eens gebruik van zinnen waarin ze dan een bijzin toevoegt. Hieruit kan de lezer afleiden hoe chaotisch het er zo nu en dan aan toegaat in haar hoofd. Het boek is oorspronkelijk gepubliceerd in het Engels, ‘Good me Bad me’ en is inmiddels in meer dan twintig talen vertaald.

Goed of slecht is de debuutthriller van Ali Land, een boek dat mijn aandacht trok vanwege de zin; ‘Ik ben de dochter van een seriemoordenaar.’ Het is een thriller waarin de auteur de donkerste kanten van de mens laat zien en is dus bijgevolg een aanrader voor mensen die van een zwaar psychologisch drama houden. Ali Land zorgt voor een zeer goede opbouw van het verhaal en werkt naar een merkbare climax toe. Deze mondt uit in een verrassende ontknoping, misschien wel enigszins voorspelbaar maar niet op dat ogenblik. Na het lezen van dit boek ben ik nieuwsgierig naar wat er nog komen gaat en ga ik haar naam zeker in het oog houden.