Absolute pageturner

Het verhaal begint met Shadow die nog in de gevangenis zit en op het punt staat op vrij te komen. De eerste paar hoofdstukken had ik wat moeite met het verhaal, omdat er nog niet zoveel gebeurd . Dit is natuurlijk logisch , aangezien het verhaal nog opgebouwd moet worden. Een andere reden dat ik wat moeite had om in het verhaal te komen is de schrijfstijl van Neil Gaiman. Hij heeft een lange en beeldende schrijfstijl. Hij beschrijft de gedachten vn de karakter erg duidelijk. Maar als je eenmaal aan de manier van schrijven bent gewend, lees het boek weg als een trein. Juist door deze schrijfstijl leer je de Shadow heel goed kennen, en maak je de persoonlijke groei van Shadow mee alsof het een vriend van je is , in je 'echte'leven.
Aan het begin van het verhaal begrijp je er eigenlijk nog helemaal niet zoveel van en heb je meer vragen dan antwoorden. Wie is Wednesday eigenlijk en wat moet hij van Shadow. Hoe kan het dat hij zoveel weet over Shadow en welke storm zit er dan aan te komen. En net als je denk dat je het verhaal begrijpt komt er een scene voorbij die je weer helemaal terug naar afbrengt met al je vragen. Ondanks dat ik het erg frustrerend vond dat ik het verhaal niet helemaal begrijp, maakte dit het verhaal wel onwijs boeiend.
De personages zijn super goed uitgewerkt en je leert ze echt kennen. Ook maken alle personages een ontwikkeling mee. Dit heeft Neil erg goed gedaan. Dit ontbreekt nog wel eens bij andere boeken. Maar in American Gods is de personage ontwikkeling zeker een onderdeel va het verhaal en hier is veel aandacht aan besteed. Het Plot is ook briljant uitgewerkt. Er wordt op een rustig tempo naar het plot toegewerkt. Ondanks het rustige tempo is het zeker niet saai. Er zitten genoeg spannende momenten in het verhaal, die er voor zorgen dat je op het puntje van je stoel blijft doorlezen.
Ik geef wel één waarschuwing mee met dit boek. Niet in lezen als je de volgende dag vroeg moet werken. Voor je het weet is het tijd om uit bed te komen.