Het eerste wat opvalt bij het zien van het boek is dat de naam van de schrijfster kennelijk belangrijker is dan de titel van het boek. Geen positieve eerste indruk. Bij het lezen van de proloog vraag je je af op je niet al teveel van de plot weet. Gelukkig blijkt dit niet het geval. De eerste zes hoofdstukken is het moeilijk om de aandacht erbij te houden. Er zijn veel karakters en het verhaal boeit maar matig, maar daarna komt de vaart erin. Hoewel de dader en zijn motief al heel snel in het boek bekend zijn, blijf je lezen en blijf je je afvragen of je het wel bij het goede eind hebt doordat andere mogelijkheden zich voordoen. Het hoge bouquetreeksgehalte van de romance tussen Maggie en Nick had voor mij persoonlijk niet gehoeven en maakt deze thriller tot een echt vrouwenboek en het laat de spanning onnodig wegvallen. Het verhaal op zichzelf is niet hoogstaand, maar wel vermakelijk. Het bevat weinig verrasssende, voor de hand liggende wendingen, maar leest wel heel prettig. Alex Kava heeft een prettige, vlotte schrijftstijl. Duister Kwaad leest als een tussendoortje op het strand, maar maakt toch nieuwsgierig naar het volgende deel!