Het boek bevat verschillende verhaallijnen, die tot in de helft van het boek niets of weinig met elkaar te maken lijken te hebben.
Vanaf het midden van het boek beginnen de verhaallijnen zich met elkaar te verweven en wordt het een beetje duidelijker.

Pieter Posthumus werkt voor de dienst Uitvaarten in Amsterdam, waar hij lijken die gevonden worden en die niemand opeist op een waardige manier begraaft.
2 lijken die gevonden worden intrigeren hem echter en hij gaat zelf op onderzoek uit.
Aan de andere kant is er de Amsterdamse Cel, een (volgens de politie) terroristische organisatie. De politie zit hen op de hielen en wil hen kost wat kost ontmaskeren.
Dan zijn er nog de leden van deze zogenaamde Amsterdamse Cel, die ook hun eigen verhaallijn gekregen hebben in het boek.

Het boek dompelt je onder in de Amsterdamse straatjes en in de moslimwereld.

Het eerste deel van het boek is doorworstelen, nog eens terug bladeren, nog wat verder lezen en je hoofd erbij houden.
Vanaf het moment dat de verhalen door elkaar beginnen te lopen wordt het aangenamer lezen.

Het plot zat goed in elkaar, en ik zal de volgende delen ook met plezier lezen.
Een ander boek op mijn 'nog-te-lezen-lijstje' ervoor wegleggen zal ik echter niet doen.