Recensie Alles is verlicht

Heerlijk, de eerste golf het boek in. Op een knappe en originele manier wordt er met humor, woorden en taal gespeeld. De komische toepassing van de verkeerde woordkeuze, de wisseling in verteller, tijd en situatie. De vertaalslag van Oekrains naar Engels cq Nederlands is bijzonder bespeeld, deed mij lachen en heeft mij zeker "bevredigd" . Het leven van Alex en zijn familie in het nu is eigenlijk meer tragi komedie, net zoals de zoektocht naar Augustine. De vertelling - het boek in wording - van Jonathan, zijn zoektocht naar het leven van zijn grootvader, zijn Joodse voorouders en de daarbij behorende Joodse gemeenschap in Trachimbrod zijn taaier met maar een klein vleugje humor, maar in ontwikkeling heftiger. Ergens komen verledens van verschillende kanten als een parallel langszij, maar vervloeien naar mijn beleving niet als een.

Wel wat mooie gedachtes over humor en omgaan met de realiteit - ook in schrijven ("Ik denk niet dat er grenzen zijn aan hoe prachtig we het leven kunnen laten lijken" ), over liefde - zelfs waarneembaar vanuit de ruimte, ideeën over herinneren - melancholie - vergeven, nietwaarheden.

"Met schrijven krijgt een mens tweede kansen. ..... Iedereen verricht slechte daden. Ik. Vader. Zelfs jij. Een slecht mens is iemand die niet treurt om zijn slechte daden en Grootvader sterft nu om de zijne. Ik smeek je ons te vergeven, en ons beter te maken dan we zijn. Maak het goed met ons."

Dan opeens op twee derde van het boek raak ik het hier en daar kwijt. De weergeving van het Boek Der Antecedenten verveelt me enorm. Dan een enorm mooi stuk door Grootvader verteld (andere toepassing van taal), net zo indrukwekkend als Lista's verhaal.
Wat doe ik dan weer op de bruiloft en de huwelijksnacht, anders dan een aanloop naar de 18e juni 1941??? Het stuk over herinneren, passiviteit, ".. de zin van wat er zoal gebeurt was...", de herinnering nam de plaats in van de angst.... Helaas kon ik niet geheel uit de voeten met de laatste paar hoofdstukken, waardoor het laatste deel van het boek me liet wegglippen in afwezigheid, in plaats van met ingehouden adem de laatste gebeurtenis om tot vrede met de waarheid te komen te vernemen.

Alles is verlicht, dat zeker, maar niet overal even sterk.