Het kwam niet binnen

Enorm snel leesbaar door de eenvoudige schrijfstijl. Het kan een enorme vaardigheid zijn om onderwerpen gestript van hun overbodige fratsen zo tastbaar mogelijk neer te zetten. Of een gave om je dusdanig in de leeftijd en gedachtewereld van je hoofdpersonage te kunnen verplaatsen.
Maar dan zou ik in beide gevallen geïntrigeerd het verhaal ingezogen worden, en dat gebeurde niet.....
Te snel stapten we door naar de geindoctrineerde jongen, zonder ons af te vragen hoe verre de moederlijke invloeden van Beatrix faalden. Want dat zij van allen nog het meest menselijk overkwam staat voor mij vast. Pierrot bleef voor mij vlak: een jongen in die leeftijd van 7 naar 16 maakt veel meer gedachten ontwikkelingen mee dan omschreven, en vraagt zichzelf veel meer af over de wereld dan benoemt. Het kan zijn dat een jongen opkijkt naar een vervangende vaderfiguur, maar ook naar iemand die er veel vaker niet is dan wel?
Ook toen de wroeging uiteindelijk kwam vind ik het droog en klinisch omschreven, met het benoemen dat hij zich terugtrok uit de sociale contacten in de wereld.
Wroeging is een innerlijke oorlog die zich niet laat mondsnoeren door zichzelf zo veel mogelijk te isoleren van omgang met anderen.

Nee, de ontwikkeling van de jongen vond ik niet overtuigend, en de belevingswereld op diverse leeftijden ook niet.
Ik kom niet verder dan "men neme enkele interessante feiten en vlecht daar een personage doorheen", en mis een verdieping / complexiteit in de psychologie.

Met alle respect voor de vreselijke zaken van en in Hitler tijd, dit boek geeft mij niet genoeg beleving of aanleiding om mij nu ook maar iets langer daarbij te laten stilstaan.