Kostganger

Aldemark –een afgelegen dorpje in het noorden van Nederland- was ooit een plaats die graag bezocht werd. Een plaats die bruiste van het leven en doordrongen was van vrolijkheid, vertier, lachende gezichten en geluk.

Maar op een dag in 1973 veranderde dit. Het dorp raakte zijn ziel en zin voor leven kwijt en leeft nu in een sluimering van wat ooit was. Herinneringen bleven, maar het leven, dat is verdwenen.

Wat is er toch gebeurd dit dag? Niemand schijnt het te weten, behalve Lenno.

Kostganger is zo'n boek dat niet in een hokje past. Dat zoveel meer is dan zomaar een genre of een verhaal.

Je wordt als lezer door middel van tijdsprongen en verschillende afwisselende perspectieven meegenomen in het mysterieuze leven van de dorpsbewoners. Dorpsbewoners die vaak wanhopig zijn, maar het gevoel dat ze hebben ook niet echt kunnen plaatsen.

Hetzelfde gevoel kreeg ik ook meermaals tijdens het lezen van Kostganger, het gevoel niet weten wat te voelen. Een zekere melancholie nam bezit van me, ik werd op een zachte manier gedwongen om stil te staan bij het verhaal. Het voelen van het hier en nu. Ik werd aan het denken gezet, maar moest achteraf ook meermaals terugdenken aan dit bijzondere gevoel.

Kostganger is lezen tussen de zinnen, want daar vind je nog zoveel meer terug dan in de zinnen zelf. En daar tussen die rijke, poëtische zinnen, vind je betekenis.