Geen echt vervolg op het eerste deel.

Het tweede deel van “Het Fluistereiland” heet “Ik weet wat je denkt”.
Jenn MCDaniels is een meisje wat niet tot de vriendenkring behoort van Becca.
Jenn is Becca's eerste vijand op het eiland.
Becca gaat werken in het winkeltje van Jenns ouders.
Ze moet leren duiken en dan wint ze het respect van Jenn.
Tijdens haar duiktocht doet Becca een schokkende ontdekking want wat ligt er nu onder water wat zo angstaanjagend is.

Ik had gehoopt dat ze in dit verhaal verder in zouden gaan op de man uit Becca's verleden.
Helaas, die man is ineens weer terug en Becca is met hele andere dingen bezig.
Dan komt er een stukje over een kind wat op het strand gedumpt wordt en eigenlijk begreep ik niet helemaal wat voor waarde dat aan het verhaal geeft. Op het einde valt het op z'n plek.
Een zwarte zeehond duikt elk jaar om dezelfde tijd op bij het eiland.
Er wordt een heel festival georganiseerd om de komst van het bijzonder dier te vieren die ze Nera hebben genoemd.
Het hele verhaal draait om het hoe en waarom die zwarte zeehond elk jaar op die dag terug komt.
Het was weer doorworstelen.
Ik vraag me af waarom er aan de voorkant op het boek: “Becca King heeft een zeldzame gave.... en die is levensgevaarlijk” staat.
In dit hele verhaal gebeurt er niets spannends en ik vind het zelfs saai.
Halverwege heb ik het boek weggelegd en was van plan om niet verder te gaan.
Maar toch van de week heb ik het boek gepakt en heb het uitgelezen met moeite.
Annemarie