Een gestrande poging

Engelse kinderboeken- en graphic novelauteur Robert Muchamore schrijft wat hij als kind en tiener zelf graag had willen lezen. In eigen land heeft hij al flink wat boeken op zijn naam staan, waarvan de ‘Cherub’-reeks een decennium geleden naar het Nederlands werd vertaald. Met een aantal onvertaalde boeken tussendoor is het bij zijn meest recente weer raak: Pim Lammers nam de vertaling op zich voor kinderboekenuitgeverij Billy Bones.

Het boek is een losse bewerking van het bekende Robin Hood-verhaal, en speelt zich af in de moderne tijd. Het stadje waar Robin met zijn oudere broer en vader woont, is in verval geraakt. Als hun vader dankzij een beruchte crimineel – die het voor het zeggen heeft in Locksley – gearresteerd wordt, vluchten Robin en zijn broer naar het Sherwoodbos. Muchamores Robin Hood is voor 11+ jaar en dat is een goede inschatting qua leeftijd, niet veel ouder en niet veel jonger. Het boek zit vol avontuur en zal herkenning opleveren wat betreft de Robin Hood-elementen. Het boogschieten, het bos, de gemene sheriff en uiteraard de vele naamverwijzingen. Helaas houdt het leesplezier hier echter op.

Er zijn duidelijke problemen met het verplaatsen van het verhaal naar de moderne tijd. Waar een almachtige sheriff mensen in de middeleeuwen met gemak vogelvrij kon verklaren en naar het bos kon verbannen, is het nu de vraag waarom deze mensen niet gewoon verhuizen naar een ander gedeelte van het land om uit handen van de sheriff en regerend crimineel Guy Gisborne te blijven. Ook is er de vraag hoe de bosbewoners een compleet winkelcentrum weten te voorzien van stroom, schoon water en genoeg voedsel – daar komen logistieke afspraken aan te pas die niet mogelijk zijn als ze nauwelijks een voet buiten kunnen zetten. Bovendien dwingt Muchamore een tenenkrommende moderniteit af, waarbij Netflix kijken een alledaags tijdverdrijf is voor mensen die vluchten voor de wet én criminelen.

Daarnaast loopt ook de plot niet lekker. Er is veel actie, en de hoofdpersonages rennen van hot naar her. Kinderen die weinig vragen van een boek zullen hier zeker van kunnen genieten, maar voldoende motivatie zit er niet achter. De actie wordt opgevoerd om bezig te blijven, waardoor het verhaal ineens eindigt en de ‘legende’ van Robin Hood geboren is zonder daadwerkelijke opbouw of substantie. Daardoor voelt de plot stuurloos en ondoordacht aan, of wellicht één lange inleiding voor de daadwerkelijke plot in een vervolgdeel.

Tot slot kan ook van de personages gezegd worden dat Muchamore er weinig uit weet te halen. Ze blijven tweedimensionaal en bestaan slechts uit stereotype karaktereigenschappen. De sheriff is uit op persoonlijk gewin, Gisborne puur slecht, Robin Hood wil wraak en broer Kleine John is allesbehalve klein. Pogingen het verhaal meer substantie te geven, voelen geforceerd aan. Voorbeelden zijn de band tussen Kleine John en de sheriff, die uiteindelijk geen invloed heeft op het verhaal, en de clichématige subplot tussen Robins vader, de sheriff en Gisborne. Deze weten de gebeurtenissen en besluiten niet voldoende te motiveren. Ook worden er in het begin vrij veel zijlijntjes opgezet die allen stilletjes verdwijnen.

Voor kinderen met weinig eisen zal Robin Hood van Robert Muchamore wellicht aanlokkelijk zijn. Er is continu beweging en het boek kent voldoende actie. Helaas weet de auteur op elk ander front niet te overtuigen. Het verhaal voelt geforceerd, de personages komen niet tot leven en zowel de plotlijn als de wereld zijn niet voldoende uitgedacht, zodat ze niet in elkaar grijpen. Bovendien doet Muchamores schrijfstijl kinderlijk aan, waardoor oudere kinderen al snel een beter verteerbaar boek zullen willen. Robin Hood is geen aanrader.