De eerste reaktie is meestal juist. Na een bladzijde of 40 gelezen te hebben, kan ik niet anders dan concluderen dat Russel's derde boek De kleur van verraad weinig heeft, wat voorgaande twee thrillers wel hadden en boven de middenmoot deden uitsteken.
Vond u deze voorgaande zin niet lekker lopen? Wees dan gewaarschuwd: dit boek staat er vol van. Ligt het aan de auteur of aan de vertaling? Who cares.
Craig Russel kan mij niet bij de les houden met dit rommelige en clichématige verhaal. Oh, en Craig: volgende keer iets minder literaire pretenties. Oftewel: laat al die tenenkrommende bijvoeglijke naamwoorden en metaforen alsjeblieft achterwegen.
Doei.