Een mooi maar te lang, zoeterig verhaal

Het verhaal is heel mooi geschreven. Je kan de reis die de hoofdpersonen maken, volgen in je hoofd en er zijn hier en daar uitstapjes en ontmoetingen die het verhaal kleur en geur geven. Het verhaal van Emile is vanaf blz 1 heel duidelijk en transparant, het verhaal van Joanne echter, wordt langzaam door het boek heen, als een ui die gepeld wordt, duidelijk voor de lezer. Dit heeft Da Costa prachtig beschreven. Hierdoor worden de tegenstellingen tussen de hoofdpersonen in het begin benadrukt als een 'kloof' die gaandeweg het verhaal steeds kleiner wordt en vindt er een samensmelting op het eind plaats. Vijf sterren is het wat mij betreft helaas niet waard. Daarvoor is het verhaal toch vaak te langdradig en te 'zoeterig'. Er gebeurt weinig spannends of onverwacht terwijl het boek dat, gezien het aantal pagina's, wel had kunnen gebruiken.