Wat een Spaanse furie

In eerste instantie heb ik het boek een 1 gegeven, omdat ik er niet doorheen kwam. Ik bleef maar hangen op pag 125. Na een paar dagen toch doorgegaan. Het was echt zo langdradig, zo gedetailleerd. Daar is Simone wel goed in maar nu ging het echt te ver. Dan kom je in deel 2 van het boek; dat was vlotter. Alles was goed te volgen. Daarna komt deel 3 en dan verzand je in Granada en omgeving. Weer langdradig. Maar minder langdradig dan het eerste deel wat over haar jeugd ging. Het eind is niet afgerafeld, netjes afgerond. Ik was blij dat ik het uit had. Maar door het tweede en derde deel geef ik toch een twee. In het nawoord kwam naar voren dat er een tweede boek komt over de dochter van Isabel. Ik ben heel benieuwd. Of ik dat wil gaan lezen? Ben het eigenlijk wel verplicht want ik lees alles van Simone van der Vlugt. De tijd zal het leren. Voor mij is dit het slechtste boek wat ik ooit van haar gelezen heb. En de stamboom is in een ebook niet te lezen, mogelijk scheelt dat ook nog iets. P.S. De bijzondere tekens in het ebook geven een grote beperking om het boek goed te kunnen lezen. Als je het wilt lezen, doe het dan op papier.