Langzaam lezen, volop genieten

Ik heb Als het stormt gelezen en wat een heerlijk boek is dit. Niet eentje om in één ruk uit te lezen, maar juist een boek waar je je tijd voor wilt nemen. Elke dag een paar bladzijdes, zodat je langzaam in die omgeving zakt en mee kunt wandelen met Martin en zijn hond Meneer Jansen.

Meneer Jansen is fijn omschreven, hij deed me echt denken aan mijn eigen hond. Je merkt dat Kim Linssen zelf ook een hond heeft, dat voel je in elke scène met hem. Het geeft warmte en herkenning. En de manier waarop ze de natuur, de stilte én de storm neerzet, maakt dat je echt even helemaal weg bent. Voor mij is dit zo’n boek om bij het haardvuur te lezen (ook al heb ik dat niet).

Op het eiland lopen de coolste schapen rond: die blehten niet, maar roepen vol overtuiging “Yeah!”.

Het is een rustig boek, en dat vind ik juist zo fijn. Je moet bereid zijn om geduldig te zijn. Wie op zoek is naar snelle actie of constante spanning zal dat hier niet vinden; de rust, het tussentijdse, de introspectie zijn juist de kracht.

En dan Martin zelf. Hij bijt zich helemaal vast in het mysterie rondom Frederike, en dat maakt dat je mee blijft zoeken en puzzelen. Ook naar zichzelf.

Eigenlijk is Frederike een meid die een eigen boek verdient!

Ik heb genoten van dit verhaal. Het is een boek dat je meeneemt, stap voor stap, bladzijde voor bladzijde.