Venus in de hoofdrol

Het boekje is een echte avonturenroman. Er wordt op een spannende manier beschreven hoe astronomen zich in de 18e eeuw afvroegen wat de afstand van de aarde tot de zon is en welke inspanningen ze zich daarvoor getroosten. Volgens een voorspelling van Edmund Halley zou de planeet Venus in 1761 en 1769 voor de zon langs schuiven. Door het precieze tijdstip waarop de planeet de zonrand binnen- en uittreedt en de exacte plaats op aarde waar de waarnemingen plaats vinden, te bepalen kon deze afstand berekend worden. Het was voor de nauwkeurigheid van belang dat de observatiepunten zo dicht mogelijk bij de Noordpool en Zuidpool lagen en natuurlijk dat de zon de hele waarnemingsperiode te zien was. Het is alleen al verbazingwekkend dat dit van te voren berekend kon worden. Bedenk daarbij dat de wegen als die er al waren van slechte kwaliteit waren en dat men enorme ook afstanden al zeilend overzee af moest leggen. Verder waren er diverse landen met elkaar in oorlog en zwierven er piraten op zee. Er werden door diverse wetenschappelijke genootschappen, al of niet gesteund door de regerende vorsten, expedities gevormd. Behalve voor de afstandsbepaling hadden de meeste expedities en vorsten nog andere belangen zoals prestige, handel, nieuwe planten- en dierensoorten ontdekken, nauwkeuriger kaarten maken enz. Er bestond een enorme rivaliteit, maar ondanks dat waren de geleerden wel bereid de uitkomsten te delen, zij het dat het eigen land een voorkeursrecht had. Kortom een zeer interessant en lezenswaardig boek.