Olifantenpaadjes

Hoofdpersoon in het boek is een beetje wereldvreemde professor Raad, die op zijn afscheidsreceptie vanwege zijn pensioen, in korte broek verschijnt omdat dat nu eenmaal hoort bij iemand die niet meer hoeft te werken. In zijn jeugd was hij erg verlegen en hij verborg zich als er visite kwam, in moeders lange rokken. Zijn moeder loste dit op door voor hem een stoffen olifantenknuffel te maken, waarbij hij al zijn gedachten kwijt kon. Sinds die knuffel, Mimp geheten, in zijn leven kwam werd deze overal mee naar toe genomen en voorzag Raad, alle situaties waar hij niet direct mee uit de voeten kon, met een hoog olifantenstemmetje van commentaar.
Na Raads scheiding, brengt de hele familie, zijn ex met haar nieuwe vriend, zijn schoonmoeder en zijn twee kinderen, elk jaar een paar dagen door in een villa aan de Riviera. Het verblijf, dat naar achteraf blijkt, voor de laatste keer daar plaats vindt, wordt door de verteller op een komische manier, met tal van verrassende en originele taalvondsten verhaald. Het boek is beslist geen literatuur en doet voor de oudere lezer een beetje denken aan de stijl van Olaf de Landell en Toon Kortooms, maar is zeker niet gedateerd en echt prettig leesbaar.