Technisch knap maar voorspelbaar verhaal.

Wat beweegt iemand om op klaarlichte dag een school binnen te dringen en in het wilde weg op kinderen te gaan schieten? Die vraag is in de loop der jaren al meerdere malen opgeworpen, niet alleen in de triggerhappy States maar ook dichterbij; in Nederland bijvoorbeeld en in Groot-Brittannië. Het is dan ook ongetwijfeld zo’n tragisch incident dat journalist Simon Lelic inspireerde tot zijn debuut als misdaadauteur, de literaire thriller Doorgeslagen.
Het verhaal speelt op een middelbare school in Noord-Londen. Het is zomer en de leerlingen zijn in de aula bijeen om te luisteren naar een toespraak van de rector. Onverwachts gaan de deuren open en stapt Samuel Szajkowski naar binnen. Hij is een van de jongere leerkrachten, maar vandaag heeft hij voor een andere rol gekozen. Zonder iets te zeggen trekt hij een pistool en schiet drie leerlingen en een collega dood, waarna hij zichzelf een kogel door het hoofd jaagt.
Politie-inspecteur Lucia May krijgt de opdracht de toedracht van het drama te onderzoeken. Hoe vreselijk de gebeurtenissen ook zijn, op het bureau hebben ze van meet af aan geen hoge prioriteit. De uitkomst staat zelfs al van tevoren vast: dit soort tragedies kun je niet voorspellen. Szajkowski was een psychopaat, een wolf in schaapskleren; dit had overal kunnen gebeuren.
Lucia weigert echter met dit soort snelle conclusies genoegen te nemen en besluit eerst met alle betrokkenen te praten: leerlingen, leraren en familieleden van Samuel Szajkowski. En geleidelijk komt daaruit een beeld naar voren dat dwingt tot andere conclusies: van een school waar treiteren en pesten aan de orde van de dag zijn en een rector die dit stelselmatig negeert. Omdat hij bang is dat negatieve publiciteit het voortbestaan van zijn school in gevaar zal brengen. Samuel Szajkowski was geen psychopaat, maar het slachtoffer, een van de slachtoffers, van alles wat er op de school mis is.
In eigen land kreeg Simon Lelic veel waardering voor deze eerste stap op weg naar een carrière als misdaadauteur. Doorgeslagen werd zelfs genomineerd voor de John Creasy (New Blood) Dagger van de CWA. Lelic wordt vooral geprezen om de manier waarop hij de verteltechniek gebruikt heeft om een indringend beeld te schetsen van de beklemmende en vaak ook bedreigende atmosfeer op de Noord-Londense school. Die lof komt hem zeker toe. Tegelijkertijd begon ik me al lezend steeds meer te storen aan het clichématige beeld dat wordt geschetst; je voelt de uitkomst van Mays onderzoek al ver van tevoren aankomen. Dat had tot gevolg dat ik me op den duur echt moest dwingen om het boek helemaal uit te lezen. En dat kan toch niet de bedoeling zijn.