Lezersrecensie
Dubbelzinnig
Robbe van Raemdonck heeft het boek Ambigu als theaterstuk gemaakt. Het boek hebben we gelezen met de boekenclub van De boekenreizigers. Het woord Ambigu staat voor Dubbelzinnigheid.
Op de cover zie je een hoofd en daar zitten bomen in. De cover is zwart/wit. Niet het hoofd maar de tekst op de cover wekte mijn nieuwsgierigheid. Wanneer je eigen geest je grootste vijand wordt.
De broers Chris en Dimi zijn bij psychologe Lexa. Chris vertelt over zijn jeugd. Hij en Dimi groeiden op in een groot huis. Hun ouders waren er bijna nooit. Axelle de Nanny zorgde dan voor de jongens. Dimitri is de oudste. Chris was soms bang voor hem. Hoe meer Chris vertelt hoe meer tegenstrijdigheden er tevoorschijn komen. Wat echt is en wat verbeelding is lijken door elkaar te lopen. Lexa heeft door dat er iets gebeurt is wat chris niet kan of durft te vertellen. Via flashbacks komt het verleden langzaam terug. Chris heeft een passie voor schrijven en op de dag dat er iets vreselijks gebeurt schrijft hij fictie en non-fictie door elkaar. Wat is er met hun vader gebeurt? Wat heeft Axelle ermee te maken? Wat is er nog meer gebeurt? Wat vertelt chris bewust niet? Komt het nog goed met Chris en Dimi? Weet Lexa meer?
Ik had nog geen boek van Robbe gelezen. Ik ben dit zeker wel van plan te gaan doen. Het is een boek waar je goed je aandacht bij moet houden en misschien zelfs wat aantekeningen bij zou kunnen maken. Zelf heb ik dat niet gedaan, maar ik kan mij voorstellen dat je dat nodig hebt. Het is een geweldig boek om te lezen. Iedere keer dacht ik dat ik het laatste puzzelstukje gevonden had maar bleek het toch niet zo te zijn. Ik kan echt iedereen aanraden om dit boek te lezenb.
Op de cover zie je een hoofd en daar zitten bomen in. De cover is zwart/wit. Niet het hoofd maar de tekst op de cover wekte mijn nieuwsgierigheid. Wanneer je eigen geest je grootste vijand wordt.
De broers Chris en Dimi zijn bij psychologe Lexa. Chris vertelt over zijn jeugd. Hij en Dimi groeiden op in een groot huis. Hun ouders waren er bijna nooit. Axelle de Nanny zorgde dan voor de jongens. Dimitri is de oudste. Chris was soms bang voor hem. Hoe meer Chris vertelt hoe meer tegenstrijdigheden er tevoorschijn komen. Wat echt is en wat verbeelding is lijken door elkaar te lopen. Lexa heeft door dat er iets gebeurt is wat chris niet kan of durft te vertellen. Via flashbacks komt het verleden langzaam terug. Chris heeft een passie voor schrijven en op de dag dat er iets vreselijks gebeurt schrijft hij fictie en non-fictie door elkaar. Wat is er met hun vader gebeurt? Wat heeft Axelle ermee te maken? Wat is er nog meer gebeurt? Wat vertelt chris bewust niet? Komt het nog goed met Chris en Dimi? Weet Lexa meer?
Ik had nog geen boek van Robbe gelezen. Ik ben dit zeker wel van plan te gaan doen. Het is een boek waar je goed je aandacht bij moet houden en misschien zelfs wat aantekeningen bij zou kunnen maken. Zelf heb ik dat niet gedaan, maar ik kan mij voorstellen dat je dat nodig hebt. Het is een geweldig boek om te lezen. Iedere keer dacht ik dat ik het laatste puzzelstukje gevonden had maar bleek het toch niet zo te zijn. Ik kan echt iedereen aanraden om dit boek te lezenb.
1
Reageer op deze recensie