Wat een fijn boek!

Een boek dat al een tijdje op mijn verlanglijstje geschreven moest worden, maar op de één of andere manier steeds vergeten werd.
Gelukkig kwam ik het tegen en om bovenstaande reden heb ik het meteen maar aangeschaft.

Het boek gaat over de veertienjarige, geadopteerde en autistische Ginny.
De schrijver van het boek heeft vanuit zijn ervaringen als adoptieouder kunnen putten tijdens het schrijven.

Ginny is als negenjarig meisje bij haar biologische moeder weggehaald. Gloria, de moeder zorgde slecht voor haar, liet haar aan haar lot over en sloeg het meisje.

Na 2 andere gezinnen is ze nu bij Brian en de zwangere Maura geplaatst, waar ze zich opchaar gemak voelt. Wel maakt ze zich zorgen over haar  babypop, die ze bij Gloria heeft moeten achterlaten.
Ze weet dat Gloria daar niet goed voor zal zorgen en dus wil ze er alles aan doen om dat zelf dan maar te doen. Ook al moet ze dan Gloria onder ogen komen.

Als in het nieuwe gezin dan ook nog eens gedoe komt vanwege de aankomende baby, maakt Ginny haar keuze.
Maar dat is niet makkelijk, zéker niet omdat zij door haar autisme alles met een andere bril beziet.

Ik vind dit een mooi, realistisch boek waarin het autisme van Ginny wel een rol speelt, maar vooral Ginny zélf mooi geportretteerd wordt.
Want Ginny is zoveel méér dan haar autisme; ze is trouw en zorgzaam, ze is lief en vastberaden.

Ginny heeft alleen hulp nodig om de veranderingen om haar heen te snappen. Zo denkt ze dat ze eigenlijk nog steeds 9 jaar oud hoort te zijn, en voor haar babypop moet zorgen. De enige reden dat dit nu niet het geval is, is dat de politie haar bij haar moeder heeft weggehaald. Logisch toch?

De denkwijze van Ginny wordt fantastisch neergezet, het levert soms komische momenten op, maar wordt niet kolderiek gemaakt. Een glimlach om Ginny mag best, maar uitlachen is niet aan de orde.

Met veel respect naar zijn personage zet Ludwig hier een boek neer wat erom vraagt om gelezen te worden.
Het leven van Ginny had op zoveel momenten zoveel anders kunnen lopen, zoveel zijwegen kunnen nemen.
Meerdere keren staat het op een kruising, en is de vraag wat de juiste weg voor haar is om te bewandelen. Haar zelf gekozen pad? Het pad dat anderen voor haar uitstippelen?

Dit is een boek dat ik zéker nog wel eens zal lezen.
Ik had het nu ook binnen een halve dag uit, want ik wilde per se dóórlezen!

Het zal dan ook niemand verbazen dat de score daar ook naar is: 4,5 duim