Wat ik nou vind 'Ravenzwart bloed'?

Tess is een jonge vrouw die werkt in een dierenasiel. Haar beste vriend Tuk, haar hond, wijkt nooit van haar zijde, ze heeft een huisje en een vriend. Nog wel. Tess wil het uitmaken met Machiel, omdat hij haar teveel claimt.

Machiel accepteert dit echter niet zomaar en Tess' omgeving waarschuwt haar voor hem.

Tess is echter niet bang. Waarom zou ze ook? Het  ergste dat er kan gebeuren, heeft ze al overleefd.


Tess groeide op als dochter van een disfunctioneel gezin. En dat is zacht uitgedrukt. De kinderen werden mishandeld door hun vader, de meisjes misbruikt door hun broer. Hun moeder was niet in staat het voor hen op te nemen.

Niet zo gek dat Tess' vertrouwen in mensen niet onbegrensd is dus.


Maar dan gebeuren er ineens heel veel dingen en zal ze móeten vertrouwen op de mensen om zich heen.


Poeh hé, wat een verhaal. Ik ben blij dat ik niet in Tess' schoenen sta, wat een ellende! 

Helaas zijn dit soort verhalen niet voor iedereen fictie.

Kim Verheugen heeft een familiedrama neergepend dat zomaar echt gebeurd zou kunnen zijn.

Gooi daar een snufje toeval, een theelepeltje psychologie, één portie creep en een drupje romantiek bij... et voila: het recept voor 'Ravenzwart bloed'.


Kim heeft een fijne schrijfstijl, het boek leest heerlijk weg en klopt gewoon. Ook met de wetenschap die je hebt, wanneer het boek uit is.

Welke, jammer genoeg, mij persoonlijk al vrij in het begin duidelijk werd. 

Niet dat het al weggegeven  werd door de schrijfster, maar als je maar genoeg thrillers leest, kun je bijna 'detective/forensisch onderzoeker/psycholoog' onderaan je cv bijschrijven en ga je dingen herkennen.

Dit haalde echter niet het plezier uit het lezen vandaan en al met al kan ik zeggen dat ik het boek gisteren in één ruk heb uitgelezen.


4 duimen voor deze van Kim Verheugen!