Wat ik nou vind van 'Runa'?

Dit boek kocht ik doordat ik de tekst op de achterflap enorm fascinerend vond.
Vervolgens las ik overal zulke verschillende meningen over het boek, dat ik besloot het even een tijdje te laten liggen om er dan later, onbevooroordeeld, in te beginnen. Dat duurde dus een paar jaar, maar goed, nu was het dan eindelijk zo ver.

En ik begrijp de verschillende meningen nu erg goed.
Want wauw, wat een intrigerende locatie en wauw, wat een bizarre werkwijze...
Maar ook: wat veel personen en perspectieven, en daardoor verwarrend zo nu en dan!
Soms is het laaaaangdraaaadiggggg, terwijl er op andere momenten zo veel gebeurt dat ik de bladzijde nog eens over moest lezen.

Het verhaal speelt zich af in Parijs, 1884.
De geneeskundestudent Jori werkt in de Salpêtrière-kliniek, waar onder leiding van dokter Charcot baanbrekend onderzoek wordt verricht op 'hysterische patiënten'. De definitie van hysterisch, wordt al snel duidelijk, was destijds anders dan tegenwoordig.

De artsen onderzoeken hun patiënten op barbaarse manieren, maar bij gebrek aan beter weten, wordt dit algemeen geaccepteerd en kan men zelfs 1 x per week komen kijken naar de bevindingen van dokter Charcot.
Jori ziet een kans om te promoveren als er een meisje binnengebracht wordt, dat niet zoals verwacht reageert op de behandelmethodes.
Hij vraagt hulp aan dokter Luys en verdiept zich in een mogelijkheid haar te helpen.

Intussen speurt de gewezen inspecteur Lecoq Parijs af, naar de vreemde tekens die opduiken en consequent gelinkt lijken te zijn met doden.

Ondanks de ruim 500 pagina's was het boek vrij snel uit, want ik wilde héél graag weten hoe het zou eindigen met alle personages.
Maar niet ieder stuk las even makkelijk weg, niet alles leek relevant en ook nu het uit is, heb ik nog vragen.
Ik vermoed dat die, als ik het boek nóg eens lees, wel beantwoord worden, want ik kan niet anders dan zeggen dat de auteur dit boek bijzonder goed heeft uitgewerkt en heel veel research gedaan moet hebben.
Ik verwacht echt dat ikzelf sommige dingen niet goed heb gelezen of begrepen, waardoor niet alles me duidelijk is.

Bijzonder knap vind ik de sfeer die de schrijfster heeft neergezet, je waant je in de gangen van Salpêtrière, volgt Lecoq door de straatjes van het Parijs van weleer en bekijkt huiverend de optredens van dokter Charcot.
Veel namen en gebeurtenissen zijn geen fictie, de auteur heeft die er omheen gebreid.

Al met al een boek met zowel plus- als minpunten, maar overall geef ik het toch 4 duimpjes