Wat ik nou vind van 'Semper Fi'?

Goed gruwelijk, 'Semper Fi'.....
Ellen Lina heeft een nachtmerrie beschreven, zo één die, nadat je zwetend en huilend wakker schrikt, een glas water drinkt en jezelf geruststellend 'het was maar een droom' toemompelt, weer zijn klauwen in je slaat, zodra je je ogen sluit.
Wát een heftig verhaal zeg....
Helena en Kim, 18 jaar en vanuit het oosten des lands vers aangekomen in Amsterdam om te gaan studeren. Kim heeft al snel een date geregeld, Helena blijft thuis om zich in hun nieuwe studentenkamer te installeren. 
Maar Kim komt niet thuis. Samen met James -de betreffende date- en Kjell, Kims broer, waarschuwen ze politie en familie. De drie trekken erg naar elkaar toe.
Bijna 20 jaar later is Helena een bekend schrijfster, getrouwd met Kjell en moeder van Senn. Na al die tijd heeft Helena besloten een boek te schrijven over haar tijd in Amsterdam. Een boek waarin ze de horror beschrijft die ze destijds heeft doorstaan.
Maar daarmee schopt ze íemand tegen het verkeerde been, en diegene besluit terug te schoppen... en hárd.
Voor ze het weet is Helena's angst van destijds volop terug. En niet alleen haar angst is terug...
Ellen Lina doet niet aan subtiel. Er is Helena iets gruwelijks overkomen en de lezer zal dat weten ook. Nee, géén specifieke details (gelukkig), maar er wordt ook niet om zaken heen gedraaid en de dingen worden bij hun naam genoemd. 
En ook de dingen die 20 jaar later, in het heden gebeuren zijn niet voor de poes. Deze schrijfster schuwt geen geweld in haar boeken. Ja, daar moet je tegen kunnen. Ik heb met afschuw zitten lezen, met onbegrip, met walging, met verhoogde hartslag, met spanning en met opluchting.
En een boek dat dát allemaal met je doet... is niet alleen goed gruwelijk, maar ook gruwelijk goed.
4,5 duim