Wat ik nou vind van 'Tegenkleuren'?

Wat-als bestaat niet'


Vorig jaar was ik erg enthousiast over het debuut van deze auteur, 'Kismet'.

Op de vraag of ik 'Tegenkleuren' ook wilde lezen, zei ik dan ook geen nee.
Benieuwd naar wat voor personages, wat voor  verhaal,  wat voor boodschap dit boek zou hebben, begon ik direct te lezen.
Met 125 digitale pagina's is het een novelle.
Het is dat ik moest werken tussendoor, anders zou ik het in één ruk hebben uitgelezen.

Stefan heeft een ontzettend toegankelijke schrijfstijl, die uitnodigt om door te lezen.
De personages zijn prima uitgewerkt en blijven niet vlak.
En dat is knap, want het verhaal ís al niet zo lang, het vertelt ook nog eens meerdere verhalen in verschillende periodes.

Weinig tijd dus om de personages uit te diepen, maar met weinig woorden heeft Stefan een paar knappe karakters weten neer te zetten.

Het verhaal speelt in Leiden, waar 2 jonge vrouwen nét in een hofje gaan wonen, waar alleen vrouwen zijn toegelaten. In dat hofje moeten van oudsher altijd minstens 2 wezen wonen: dit zijn Marie en Juliette.

Tijdens haar vrijwilligerswerk in de kerk krijgt Juliette de geschiedenis van het hofje te horen, en de connectie met het weeshuis waar zij en Marie vandaan komen.

Ik wil niet spoileren, dus zal niet méér van het verhaal vertellen dan dit.
Dit lijkt wat sumier, maar écht, er gebeurt genoeg in dit boek! Maar aangezien alles met elkaar verbonden is, zou alles wat ik méér vertel hier als spoiler gezien kunnen worden.

'Ik heb geleerd dat als je een keus maakt met je hart, 

het helemaal niet meer uitmaakt hoe het leven ook anders had kunnen lopen. Dan is het goed zoals het komt.'


Waar het thema in 'Kismet' duidelijk 'het lot' is, heeft 'Tegenkleuren' een thema wat daar tegenaan schurkt, maar toch weer net even anders is.
Met 'Wat-als bestaat niet' heeft de auteur weer een leuk uitgangspunt gekozen. De levens van de diverse personages zouden allemaal anders zijn gelopen als er ergens in de geschiedenis andere keuzes gemaakt zouden zijn.
Maar het is zinloos om je daar druk over te maken, aldus Stefan Tetelepta.

Het boekt ademt een beetje een kerst uit, terwijl er toch maar een klein deel daadwerkelijk in december speelt. Het heeft in ieder geval een enorm fijne, warme sfeer

Ik vind 'Tegenkleuren' van hetzelfde niveau als 'Kismet', en het krijgt dan ook weer 4 duimpjes

Stefan, blijf vooral doorschrijven! Ik ben fan!