Voorspelbaar

Ik ga niets zeggen over de inhoud, daarvoor is de inleiding. Zeg wat je van een boek vindt, meer niet. Vooral omdat degene die het boek heeft gelezen en louter op zoek is naar de mening van anderen helemaal niets aan een uitgebreide beschrijving heeft. En omdat ik niet van trailers of verhaalbeschrijvingen houdt. Ik wil onvoorbereid en onbevangen aan een film of verhaal beginnen.

Dit tweede deel uit de Bolitarreeks is bij vlagen leuk, zoals de beschrijving van zijn moeder, maar soms ook erg flauw en voorspelbaar. Het leest makkelijk weg. Dat zal ongetwijfeld de bedoeling zijn geweest. Niet te moeilijk maar met genoeg hints tussen de regels door om de ontknoping niet volslagen uit de lucht te laten vallen. En daar gaat Coben met dit verhaal de mist in. Ik wist door al die zgn verborgen clues al op driekwart hoe het allemaal ging uitpakken. Niet tot in detail maar genoeg om het einde en de ontknoping als een anti climax te ervaren. Jammer.

Verder zijn de karakters erg plat. Mylon is een eikeltje eerste klas, zijn grapjes zijn onverteerbaar, leiden veel te veel af, halen de vaart uit het verhaal en zorgen voor dialogen die niets toevoegen aan het verhaal behalve een hoop overbodige vulling van bladzijden.

Daarnaast is de opzet van dit verhaal bijna hetzelfde als dat van het voorgaande verhaal. Iets andere setting, zelfde plotontwikkeling, uitwisselbare personages.