Lezersrecensie
Een leerzaam verhaal voor jong en oud!
Cover
De titel en de afbeelding op de cover roepen gelijk verschillende emoties bij mij op. Die vreselijk wijzende vingers naar de jongen, ik wil hem gelijk in bescherming nemen. De cover raakt me en dat was voor mij de reden om me aan te melden voor deze blogtour.
Het verhaal
Wanneer buurman Lorenzo aan zijn buurvrouw Panagiota vraagt of zijn zoontje Agapios een tijdje bij haar mag logeren, reageert ze spontaan met ja, gezellig hoor. Lorenzo moet namelijk voor zijn werk onverwachts weg. Hij is blij dat Agapios zolang bij Panagiota kan logeren. Wanneer hij zijn zoon bij Panagiota brengt, geeft hij haar een briefje met instructies. De buurvrouw wil Agapios eerst even begroeten en stopt het briefje in haar jaszak.
Al gauw merkt Panagiota dat ze Agapios niet altijd begrijpt en dat dit andersom net zo is. Hoe langer ze met hem omgaat hoe meer Panagiota inziet dat Agapios echt geen monster is maar een hele bijzondere jongen.
Mijn mening
Na het lezen van ‘Ik ben geen monster’ merk ik dat ik best wel wat verschillende gevoelens heb over dit verhaal. Ik vind het heel goed dat er aandacht wordt gevraagd voor het onderwerp autisme. Want eerlijk, ik weet er maar weinig van af. En tegenwoordig hoor ik vaker dat kinderen en volwassenen zijn die autisme hebben. Door ‘Ik ben geen monster’ weet ik er in ieder geval nu iets meer vanaf en zal ik waarschijnlijk ook minder snel een oordeel vellen wanneer ik tegen een situatie aanloop zoals beschreven in het boek.
Met het begin van het verhaal, waarin de buurman zijn zoon Agapios voor een langere periode uit logeren brengt bij iemand die hij helemaal niet zo goed kent, vind ik vreemd en heb ik daar mee geworsteld.
En dan het briefje met instructies…. Panagiota denkt daar dus helemaal niet meer aan. Wanneer Panagiota Agapios onverwachts meeneemt naar een leuke activiteit, is hij helemaal van slag. Hij stelt dan steeds dezelfde vragen en het lijkt wel of de antwoorden die Panagiota geeft niet bij hem binnenkomen. Dat blijft maar doorgaan. Steeds weer dezelfde vragen en Agapios gaat steeds met een hardere stem praten. Tijdens het lezen van deze situatie zucht ik een paar keer erg diep en denk: ik zou daar gillend gek van worden. Hoe Panagiota daar later in het verhaal mee omgaat vind ik knap. Ik heb daar respect voor. Ik vind ‘Ik ben geen monster’ een leerzaam verhaal dat me bij zal blijven.
Daarnaast moeten we niet vergeten dat ieder kind op zijn/ haar eigen manier een enorme ontwikkeling doormaakt waarbij ze heel veel moeten. Ze doen dan ook niet lastig maar ze hebben het lastig! Voor mij is elk kind bijzonder en uniek en heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing. En laten we realistisch zijn, die gebruiksaanwijzing hebben we allemaal toch…
‘Ik ben geen monster’ van Panagiota Plissi krijgt van mij 3 sterren.
De titel en de afbeelding op de cover roepen gelijk verschillende emoties bij mij op. Die vreselijk wijzende vingers naar de jongen, ik wil hem gelijk in bescherming nemen. De cover raakt me en dat was voor mij de reden om me aan te melden voor deze blogtour.
Het verhaal
Wanneer buurman Lorenzo aan zijn buurvrouw Panagiota vraagt of zijn zoontje Agapios een tijdje bij haar mag logeren, reageert ze spontaan met ja, gezellig hoor. Lorenzo moet namelijk voor zijn werk onverwachts weg. Hij is blij dat Agapios zolang bij Panagiota kan logeren. Wanneer hij zijn zoon bij Panagiota brengt, geeft hij haar een briefje met instructies. De buurvrouw wil Agapios eerst even begroeten en stopt het briefje in haar jaszak.
Al gauw merkt Panagiota dat ze Agapios niet altijd begrijpt en dat dit andersom net zo is. Hoe langer ze met hem omgaat hoe meer Panagiota inziet dat Agapios echt geen monster is maar een hele bijzondere jongen.
Mijn mening
Na het lezen van ‘Ik ben geen monster’ merk ik dat ik best wel wat verschillende gevoelens heb over dit verhaal. Ik vind het heel goed dat er aandacht wordt gevraagd voor het onderwerp autisme. Want eerlijk, ik weet er maar weinig van af. En tegenwoordig hoor ik vaker dat kinderen en volwassenen zijn die autisme hebben. Door ‘Ik ben geen monster’ weet ik er in ieder geval nu iets meer vanaf en zal ik waarschijnlijk ook minder snel een oordeel vellen wanneer ik tegen een situatie aanloop zoals beschreven in het boek.
Met het begin van het verhaal, waarin de buurman zijn zoon Agapios voor een langere periode uit logeren brengt bij iemand die hij helemaal niet zo goed kent, vind ik vreemd en heb ik daar mee geworsteld.
En dan het briefje met instructies…. Panagiota denkt daar dus helemaal niet meer aan. Wanneer Panagiota Agapios onverwachts meeneemt naar een leuke activiteit, is hij helemaal van slag. Hij stelt dan steeds dezelfde vragen en het lijkt wel of de antwoorden die Panagiota geeft niet bij hem binnenkomen. Dat blijft maar doorgaan. Steeds weer dezelfde vragen en Agapios gaat steeds met een hardere stem praten. Tijdens het lezen van deze situatie zucht ik een paar keer erg diep en denk: ik zou daar gillend gek van worden. Hoe Panagiota daar later in het verhaal mee omgaat vind ik knap. Ik heb daar respect voor. Ik vind ‘Ik ben geen monster’ een leerzaam verhaal dat me bij zal blijven.
Daarnaast moeten we niet vergeten dat ieder kind op zijn/ haar eigen manier een enorme ontwikkeling doormaakt waarbij ze heel veel moeten. Ze doen dan ook niet lastig maar ze hebben het lastig! Voor mij is elk kind bijzonder en uniek en heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing. En laten we realistisch zijn, die gebruiksaanwijzing hebben we allemaal toch…
‘Ik ben geen monster’ van Panagiota Plissi krijgt van mij 3 sterren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boek2Musch
Gesponsord
Is Liften naar de hemel van Lex Paleaux jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De nomade van Anya Niewierra jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Beladen huis van Christien Brinkgreve jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Het huis met de palm van Esther Verhoef jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De verwarde cavia terug op kantoor van Paulien Cornelisse jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Meneer Putmans ziet het licht van Hendrik Groen jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Matthew’s vriend wordt door een stalker bedreigd. Als er meerdere moorden worden gepleegd, lijken deze met dezelfde stalker verband te houden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
