Lezersrecensie
Een hartstochtelijke levensreis
Ze is inmiddels pensionado als ik haar de eerste keer ontmoet, deze Margret van Paassen, auteur van het boek "Barsten van Liefde". Binnen een paar minuten zijn we diepgaand in gesprek. Het klikt tussen ons.
Ik heb haar boek gelezen en daarmee niet alleen haar boek maar ook haar leven. Ik ben nieuwsgierig naar deze gepassioneerde vrouw die haar kennis, werk- en levenservaring is gaan inzetten voor gezinnen die in zwaar weer zitten.
Een autobiografie dus, dit boek, waarbij al die levenservaring volop aan bod komt. In een roman vorm. Dat is even wennen maar maakt het ook universeler. Je komt terecht in een wonderlijke wordingsgeschiedenis van een vrouw die zich ontworstelt aan haar dominante moeder en de weg vindt om zelf haar toekomst te kiezen. Een ongelofelijke, spannende maar ook ingrijpende levensreis. Wat een kracht heb je daarvoor nodig.
In dit boek wordt deze kracht zichtbaar. Van Paassen neemt je mee in deze worsteling en hanteert daarbij een briljante stijlfiguur. Moeder en dochter gaan in dialoog en ontrafelen hun gezamenlijke geschiedenis. Door als lezer daarin mee te gaan, ga je ook je eigen dilemma's herkennen in deze zoektocht naar identiteit. Daarnaast maakt het boek je getuige van een moederliefde die kan verslinden maar uiteindelijk ook kan verzoenen, waarbij de kracht van de liefde uittorent boven de pijn.
Als vader sta je bij het lezen van dit boek enigszins aan de kantlijn. Je wordt getuige van een diepgang en een gevoelswaarde die je even overspoeld. Maar gelukkig, mijn nieuwsgierigheid won het van mijn schroom om me te laven aan deze bron van liefde en vergeving, van troost en begrip, van humor en hoop.
Aan het eind van het gesprek vraagt Margret aan me of ik een recensie wil schrijven. Ik doe dat met graagte. Ik richt me daarbij met name even tot mijn mede vaders. Menigmaal kwam ik in dit boek mezelf tegen in mijn leven als kind in de relatie tot mijn ouders en vervolgens ook weer als vader in de relatie tot mijn eigen kinderen. Hoe belangrijk is de grondhouding van ouders om kinderen te stimuleren hun eigen bijzondere weg te gaan. Ik roep specifiek mijn mede vaders dan ook op dit boek te lezen.
Rob Boeijenga
Ik heb haar boek gelezen en daarmee niet alleen haar boek maar ook haar leven. Ik ben nieuwsgierig naar deze gepassioneerde vrouw die haar kennis, werk- en levenservaring is gaan inzetten voor gezinnen die in zwaar weer zitten.
Een autobiografie dus, dit boek, waarbij al die levenservaring volop aan bod komt. In een roman vorm. Dat is even wennen maar maakt het ook universeler. Je komt terecht in een wonderlijke wordingsgeschiedenis van een vrouw die zich ontworstelt aan haar dominante moeder en de weg vindt om zelf haar toekomst te kiezen. Een ongelofelijke, spannende maar ook ingrijpende levensreis. Wat een kracht heb je daarvoor nodig.
In dit boek wordt deze kracht zichtbaar. Van Paassen neemt je mee in deze worsteling en hanteert daarbij een briljante stijlfiguur. Moeder en dochter gaan in dialoog en ontrafelen hun gezamenlijke geschiedenis. Door als lezer daarin mee te gaan, ga je ook je eigen dilemma's herkennen in deze zoektocht naar identiteit. Daarnaast maakt het boek je getuige van een moederliefde die kan verslinden maar uiteindelijk ook kan verzoenen, waarbij de kracht van de liefde uittorent boven de pijn.
Als vader sta je bij het lezen van dit boek enigszins aan de kantlijn. Je wordt getuige van een diepgang en een gevoelswaarde die je even overspoeld. Maar gelukkig, mijn nieuwsgierigheid won het van mijn schroom om me te laven aan deze bron van liefde en vergeving, van troost en begrip, van humor en hoop.
Aan het eind van het gesprek vraagt Margret aan me of ik een recensie wil schrijven. Ik doe dat met graagte. Ik richt me daarbij met name even tot mijn mede vaders. Menigmaal kwam ik in dit boek mezelf tegen in mijn leven als kind in de relatie tot mijn ouders en vervolgens ook weer als vader in de relatie tot mijn eigen kinderen. Hoe belangrijk is de grondhouding van ouders om kinderen te stimuleren hun eigen bijzondere weg te gaan. Ik roep specifiek mijn mede vaders dan ook op dit boek te lezen.
Rob Boeijenga
1
Reageer op deze recensie