Prachtige meeslepende romance met zoveel gevoel en emoties. Krachtig, intens en puur

In februari dit jaar verscheen het debuut Alles wat ik niet gedaan heb van Melina Ekic bij uitgeverij MH Books, het eerste deel van de Alles serie. Een verhaal wat een speciaal plekje bij mij heeft en wat ik nooit meer ga vergeten. Melina heeft hard gewerkt en inmiddels is deel twee - Alles wat ik heb verzwegen - vandaag verschenen. Happy Release Day lieve Melina. Ik mocht het verhaal proeflezen en vandaag mag ik de blogtour openen. Lees met me mee...

Alles wat ik heb verzwegen is het tweede deel van de Alles serie. Het verhaal bestaat uit 41 hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonages Brigita en Dario en speelt zich af in het heden en het verleden. Het verhaal gaat van start met een aangrijpende, meeslepende proloog, waardoor je gelijk in het verhaal zit en alleen nog maar verder wil lezen.

Melina Ekic heeft een pure, krachtige, inlevende, eigen schrijfstijl. Verwacht geen luchtige liefdesverhalen, maar rauwe, intense, aangrijpende verhalen die onder de huid kruipen. Mooie weloverwogen woorden en zinnen - in een haast poëtische schrijfstijl - zorgen ervoor dat je helemaal op gaat in het verhaal van Dario en Brigita.

'Want zelfs na tien jaar is de pijn nog rauw, en net als een aasgier die maar niet neerdaalt op zijn prooi blijf ik om die open wond heen cirkelen.'

In alles wat ik heb verzwegen maken we kennis met Brigita Horvat (27) en Dario (27). We maakten al kennis met Brigita in Alles wat ik niet gedaan heb als beste vriendin van Ajla.

Na jaren van wanhoop, verdriet en teleurstelling is de bodem bereikt - Brigita’s moeder kan niet meer en heeft het helemaal gehad met haar - ze weet niet meer hoe ze haar nog kan redden uit de verwoesting van haar leven. Dit keer heeft Brigita het écht verpest - ze kan het niet langer aanzien en trekt haar handen van haar af - en wijst haar de deur om elders een nieuw bestaan op te gaan bouwen. Brigita kan niet anders dan doen wat haar moeder haar opdraagt - zij heeft alles voor haar gedaan maar nooit was het genoeg, telkens wist ze het weer te verpesten. Ze vertrekt geruisloos en vol schaamte met enkel een versleten sporttas met een kapotte rits en laat alles achter wat haar lief is.

'Als ik bij de halte ben, raast de Bura door me heen, die schrale wind van onze Kroatische kust waar ik zo van hou. Zout op de huid, woest in haar adem. Genadeloos.'

Op de vlucht naar nergens - nog slechts een schim zichzelf - heeft het vuur in haar ogen plaatsgemaakt voor iets anders; poelen van diepe leegtes vol duisternis. Haar moeders laatste woorden raken haar tot in het diepst van haar ziel, ze wil veranderen maar ze weet niet hoe? Paniek overvalt haar - er is geen weg meer terug, alle schepen zijn verbrand en alle bruggen zijn ingestort - er is niets of niemand meer om op terug te vallen, helemaal alleen heeft ze enkel nog zichzelf. Gefaald keer op keer, maar de fles is sterker dan zij.

'Ik weet niet wanneer mijn drang tot zelfvernietiging het weer overneemt. Want chaos voelt als thuis.'

Verloren dromen in de brokstukken van haar leven. Waar op de wereld is er nog een plek voor iemand als zij? Ze neemt de eerste de beste bus, ver van deze plek - gehuld in haar eigen falen - vandaan, die haar brengt naar de Kroatische hoofdstad Zagreb. Dit keer moet ze slagen, maar wat als ook deze poging tot een beter leven, vervliegt als stof in de wind?

'Er is één ding dat ik zeker weet. Mensen maken hun beloftes nooit waar. Niet eens als het om een broodje gaat.'

Dario en zijn jongere broertje Marin zijn al hun hele leven op de vlucht - telkens als ze zich ergens thuis voelden vertrokken ze weer middenin de nacht - zonder afscheid alles achter zich moeten laten en weer opnieuw beginnen. Op zijn twaalfde - wanneer hij alle hoop en vertrouwen al verloren heeft - belanden ze op een eiland in een klein dorp. Waar zijn ouders hem beloven dat dit keer alles anders wordt, maar hij gelooft er niet meer in. Dat het écht anders zou worden, is het enige waarover ze nooit gelogen hebben.

'Ze voelt warm, als een zomer zonder einde. Als een windvlaag vol verkoeling. Als stampen in waterplassen. Als onder water duiken in de zee en opkijken naar de glinstering van de zon.'

Een jong leven vol zorgen en verantwoordelijkheden die hij niet zou moeten dragen - reddeloos verloren en aan zijn lot overgelaten. De enige persoon die hem houvast geeft - zijn hoop in bange dagen en hem tot steun is - is het meisje bij de bushalte, dat zijn leven gered heeft. Met haar bouwt hij een innige vriendschap op - met haar ogen die dwars door hem heen kijken doorziet ze wie hij werkelijk is - zij is de enige die hem wel begrijpt en sleept hem overal doorheen. Tot het leven anders besloot.

'Hoe kon ik me zo vergissen? Ik zou voor hem door het vuur zijn gegaan. Maar hij duwde me in de vlammen en liet me brandend achter.'

Een decennium later - verloren jaren, waarin ze beiden kapot en gebroken zijn geraakt, waarin ze de hel hebben gezien en overleefd - worden ze plotseling met elkaar geconfronteerd - met de pijn van de onuitgesproken woorden van een verzwegen verleden tussen hen in. De echo van wat ooit was vechtend tussen de waarheid en de leugen. Wie is hij? Wat is er van hem geworden - die lieve zachtaardige jongen van toen? Onweerswolken en duisternis hebben bezit genomen van de plek waar ze ooit de mooie zee in zijn ogen zag. Waar is dat krachtige meisje van toen gebleven? Twee verwoeste levens onlosmakelijk met elkaar verbonden gehuld in een nevel van duisternis.

Opnieuw beginnen in de chaos van een vorig leven dat achter je aansleept - met maar één laatste kans om jezelf te bewijzen - doorgaan of opgeven? Met twijfels en vragen die altijd in de schaduw van hun gedachten hebben geleefd, wordt het tijd om het verleden onder ogen te komen en te kijken naar wat was - wat kan worden - en wat kan zijn.

'Zagreb ademt het verleden, maar zijn hart klopt in het ritme van de moderne wereld.'

Zullen ze de duisternis uit hun ziel verdrijven, zich ontdoen van de ketens van het verleden en het pad naar elkaar terug vinden? Of is er teveel gebeurd en is vergiffenis een te groot goed en blijft het verleden voor altijd tussen hen in staan?

'Weet je, je verleden heeft je gebracht waar je nu bent. Het zijn de stappen die je nu zet die bepalen waar je morgen naartoe gaat.'

Alles wat ik niet gedaan heb heeft een diepe indruk op mij achter gelaten en een speciaal plekje bij mij veroverd. Als je zo’n debuut weet neer te zetten, dan leg je de lat voor jezelf heel erg hoog. Dan is het met alles wat er daarna verschijnt ontzettend moeilijk om jezelf te overstijgen. Het was voor Melina dan ook ontzettend spannend hoe Alles wat ik heb verzwegen zou worden ontvangen? Dat lijkt mij ook super spannend. Ik mocht haar nieuwe boek net zoals haar vorige weer proeflezen - dat vind ik altijd een hele eer - en ondanks dat mijn ogen het een beetje lieten afweten is het me dankzij Miranda toch gelukt. Ik moet zeggen dat ook ik het heel spannend vond en moest na het lezen echt even laten bezinken wat ik er nu precies van vond? Niets geks, dat moet ik wel vaker. Het is vaak zo dat dat pas echt goed doorkomt op het moment dat ik mijn recensie schrijf. Zo gebeurde ook dit keer en dat moest ik natuurlijk direct even aan Melina laten weten.

Wauw Melina, wat heb je toch wéér een prachtig verhaal geschreven, zoals alleen jij dat kan! Met zoveel gevoel en zoveel emoties, echt zo mooi. Zoals ik al schreef verwacht bij Melina geen zoetsappige - blije - luchtige - traditionele liefdesverhalen, maar pure verhalen met heel veel diepgang en rauwe emotie, aangrijpende verhalen die onder de huid kruipen en je niet meer loslaten. Krachtig, intens en puur, met haar eigen unieke haast poëtische manier van het schrijven van weloverwogen woorden en zinnen en prachtige beschrijvingen van de natuurpracht in de Balkan, waardoor je helemaal opgaat in de wereld van Brigita en Dario, en oude bekenden; Ajla, Ermin en Seka.

Heftige, aangrijpende, schrijnende verhaallijnen met karakteristieke beschrijvingen van Zagreb, kenmerkend voor Melina. Melina heeft geen dader kennis maar bezit de gave om het land tot in haar poriën te beschrijven, zij ademt Kroatië en Bosnië. Bijzondere personages waarmee ze wederom één is geworden, zo inlevend geschreven. Lieve Brigita en Dario - hadden het beide niet makkelijk in hun leven, op een andere manier - zij met haar grote geheim, met haar verraderlijke hart op de vlucht voor zichzelf in de puinhopen van haar leven en haar zelfdestructieve gave - hij als kind van de rekening met een veel te groot verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn leeftijd. Zijn broertje Marin en zijn viool. Haar buurmeisje Mara, dat het op haar beurt ook niet makkelijk heeft in haar jonge leventje. Knotsgekke Lana en de bruiloft van het jaar met haar sneeuwbol zonder sneeuw.

Het verhaal is gehuld in een vleug van mysterie. Wat is er met Brigita en Dario gebeurd? Wat is het geheim waaronder ze gebukt gaat en wat draagt ze met zich mee? Waarom moest Dario haar verlaten?
Dankzij de hoofdstukken om en om, vanuit het heden en het verleden ontstaat er langzaam aan een compleet plaatje over de tragedie die zich tien jaar geleden heeft voltrokken. Summier geeft Ekic steeds meer stukjes van de rampzalige geschiedenis van Brigita en Dario vrij - waarbij je sommige stukken echt met ingehouden adem leest omdat het zo heftig, walgelijk en aangrijpend is. Die arme kleine Dario wat hij allemaal heeft moeten meemaken in zijn leven. Met zware thematiek die Melina op invoelende wijze door het verhaal heen heeft vervlochten. Het belang van het hebben van een veilige en liefdevolle thuishaven voor een kind, jong en oud. Volwassenen die alles nodeloos ingewikkeld maken tegenover kinderlijke eenvoud en warmte. Over verlies, verraad, diepe wonden, vertrouwen, vergeving, verlossing, loslaten, helen, hoop en veerkracht. Met mooie elementen, een hoop hilarische humor en liefde. Tijd heel alle wonden of toch niet?

De vallei, de heuvels, de sterren en de Bura gehuld in de duisternis van een sluimerende liefde. Teer, vertederend, schrijnend, ontroerend en liefdevol. Wederom een heel bijzonder en krachtige romance van eigen bodem. Ik kan niet wachten op alles wat Meline Ekic nog meer zal gaan schrijven, en dat is vast nog een hele hoop, inmiddels heeft ze net haar eerste Dark Romance geschreven en kijk ik met smart uit naar het derde deel van haar Alles serie.
Houd jij van Romance met heel veel diepgang? Ga alsjeblieft heel snel de serie van Melina lezen, heel veel leesplezier!

Met Alles wat ik heb verzwegen heeft Melina Ekic wederom een prachtige romance - zoals alleen zij dat kan - neergezet. Met zoveel gevoel en emoties, zo mooi. Geen zoetsappige liefdesverhalen maar pure verhalen met heel veel diepgang en rauwe emotie die onder de huid kruipen en je niet meer loslaten. Krachtig, intens en puur. Heftige, aangrijpende en schrijnende verhaallijnen, met veel oog voor de karakteristieke omschrijvingen van de Balkan. Melina heeft geen dader kennis maar bezit de gave om het land tot in haar poriën te beschrijven, zij ademt Kroatië en Bosnië. Bijzondere personages waarmee ze wederom één is geworden, zo inlevend geschreven. Gehuld in een vleug van mysterie, met mooie elementen maar ook heftige, walgelijke stukken die je met ingehouden ademt leest zo schrijnend. Maar ook humor en natuurlijk liefde. Over verlies, verraad, diepe wonden, vertrouwen, vergeving, verlossing, loslaten, helen, hoop en veerkracht. De vallei, de heuvels, de sterren en de Bura gehuld in de duisternis van een sluimerende liefde. Teer, vertederend, schrijnend, ontroerend en liefdevol.

'Alles wat ik heb verzwegen, prachtige meeslepende romance met zoveel gevoel en emoties. Krachtig, intens en puur. De vallei, de heuvels, de sterren en de Bura gehuld in de duisternis van een sluimerende liefde. Teer, vertederend, schrijnend, ontroerend en liefdevol. Zullen ze de duisternis uit hun ziel verdrijven, zich ontdoen van de ketens van het verleden en het pad naar elkaar terug vinden? Of is er teveel gebeurd en is vergiffenis een te groot goed en blijft het verleden voor altijd tussen hen in staan?'