4 sterren

En SJM flikt het opnieuw, prachtig!! Ondanks de algehele complexiteit van Nesta's persoonlijkheid, heb ik me nog nooit zo verbonden gevoeld met een personage. Veel mensen vinden haar het minst leuke personage, maar daar kan ik me niet echt in verplaatsen. Ja, ze kan ongelooflijk bot zijn, maar aan de andere kant was Rhys in dit boek ook niet bepaald een lieverdje. Er is een reden waarom ze zich zo gedraagt, en die wordt alleen maar duidelijker naarmate je verder leest.

Naarmate het boek vordert, begin je steeds meer van haar te houden. Net zoals zij zichzelf steeds meer toelaat. Haar emotionele ''healing journey'' was intens, ruw en soms pijnlijk herkenbaar. Natuurlijk heeft de ''volledig ongedwongen'' training met Cassian hier enorm aan bijgedragen, maar ik denk dat de vriendschap die tussen haar, Gwyn en Emerie ontstond, echt het verschil maakte. Dit is waar ze zich voor het eerst openstelt. (Emotioneel gezien, want ik heb het niet over de vrij snelle seksuele relatie tussen haar en Cassian. Niet dat je me hoort klagen..) Het was absoluut hartverwarmend en het bevestigde het belang van ware en onpartijdige vriendschap voor iemand die worstelt met zijn of haar geestelijke gezondheid.

Nesta's ontwikkeling komt tot een prachtig einde en sluit perfect aan bij de uiteindelijke boodschap van het boek.

Ik wil alles voelen.
Ik wil het met heel mijn hart omarmen.

Zelfs de dingen die je pijn doen en achtervolgen?

Die dingen hebben we nodig om het goede te waarderen.
Sommige dagen zijn misschien moeilijker dan andere,
maar ik wil alles meemaken.
Met hen.

Dus leef, Nesta Archeron.

Qua plot was dit niet een van de sterkste boeken. Vandaar 4 sterren in plaats van 5. Ik hoop ook dat SJM Gwyn en Azriel een kans geeft in het volgende boek. Haar SA-onthulling en het thema zelf zijn te belangrijk om niet te belichten in een vervolg. Ondanks de hints naar Elriel, vind ik dat Gwyn de ruimte moet krijgen die ze verdient. En ik vind Elain gewoon een beetje meh.