Een leuke, luchtige feelgood in winterse sferen.

Kira heeft grootse dromen: ze wil de wereld ontdekken. Destijds heeft ze echter voor de liefde gekozen. Die liefde is nu plots over en uit, waardoor Kira halsoverkop terug bij haar moeder gaat wonen. Vastbesloten om niet langer dan nodig in dit benauwende dorp te vertoeven, moet ze nieuwe doelen stellen. Maar al snel ontmoet ze de behulpzame Aaran en bovendien heeft ze uit noodzaak toch maar een job aangenomen in de plaatselijke bibliotheek. Zit Kira al snel weer vastgeroest in een burgerlijk leventje of kan ze toch nog haar dromen als reisjournalist najagen?

‘Ik volg je tot de laatste letter’ is een feelgoodnovelle van Jonne ten Duis. Het is het eerste deel van de ‘Liefde in de bibliotheek’-reeks.
De cover zit alvast goed en ook de titel past mooi bij de inhoud. Het verhaal speelt zich af in de Nieuwjaarsperiode in 1997. De tijdsgeest wordt goed weergegeven: cassettebandjes, de walkman, het begin van internet, nog geen smartphones en zelfs Tai Bo passeert de revue. Heerlijke nostalgie als je deze periode zelf hebt beleefd.
Jonne heeft een fijne schrijfstijl met leuke vergelijkingen, verrassende omschrijvingen en humor. Taalkundig is deze novelle beter dan gemiddeld geschreven en het verhaal leest hierdoor erg vlot. Toch zijn er hier en daar stukken waarin nogal veel wordt verteld zonder dialogen in te verwerken en af en toe voelt het daardoor iets teveel aan als een infodump. Over het algemeen blijft er gelukkig wel voldoende vaart in het verhaal zitten.
De personages blijven oppervlakkig, maar dat is voor een novelle typerend en dus helemaal oké. Het verhaal is leuk neergezet, maar voor mij persoonlijk mocht er iets meer gezwijmel aan te pas komen. Lees je graag luchtige feelgood, dan zit je met deze novelle zeker goed.
Bedankt, uitgeverij De Verhalenfabriek, dat ik mocht deelnemen aan de blogtour.
Rating: 3,5*