Al bij al kan Solotrip ermee door als vlotte vakantiethriller, maar de lezer start dit boek best met weinig verwachtingen.

Noortje Brink is het pseudoniem van een Nederlandse auteur, van wie de identiteit een goed bewaard geheim is. Ze staat bekend om haar thrillernovelles, die - op Junglekoorts en Stervenskoud na - steeds als e-book en luisterboek worden uitgegeven. In Solotrip neemt Noortje Brink de lezer mee naar de Schotse Hooglanden en meer bepaald naar Loch Ness.

Nienke is diep gekwetst door de breuk met haar vriend. Ze voelt zich ook niet meer helemaal opgenomen in haar vriendengroep en besluit dat ze tijd voor zichzelf nodig heeft. Een solotrip heeft ze nodig. Ze reist af naar Loch Ness waar ze een meerdaagse trektocht plant rond het meer. Geen reserveringen vooraf, geen verplichtingen. Enkel zij, de natuur en haar gedachten. Maar dan ontmoet ze een man. Wat eerst een fijne kennismaking is met een leeftijdsgenoot, begint stilaan de vorm van stalking aan te nemen. De rust waar Nienke naar op zoek was, wordt eerder een nachtmerrie.

Zoals gewoonlijk bij de thrillernovelles van Noortje Brink heeft ook Solotrip aanvankelijk weer een hoog gehalte reisgevoel. De omgeving wordt goed beschreven en er wordt gefocust op hoofdpersonage Nienke. Ze is alleen met haar gedachten en gevoelens, wat de lezer een inkijk geeft in haar persoonlijke beleving van haar huidige leven. Inhoudelijk staat er een fout in het boek over de oogkleur van Nienke. Eigenaardig, want dit speelt een belangrijke rol in de verdere gebeurtenissen.

De auteur voorziet afwisseling tussen het perspectief van Nienke, in de derde persoon geschreven, en een ander perspectief, cursief gedrukt, van een onbekende. Dat draagt bij tot de nieuwsgierigheid van de lezer. Wat de spanningsopbouw betreft laat Brink heel wat kansen liggen: het ruige landschap had een bron van ongemak kunnen zijn, net zoals het feit dat Nienke helemaal alleen een onbekende route volgt. Duidelijk uitnodigende elementen om spanning te creëren, worden hier amper benut. Er komt een poging om de lezer op het verkeerde been te zetten, maar de ervaren thrillerlezer prikt hier zo doorheen. De spanning komt pas later en neemt meteen in sterkte toe. Dit levert dan in enkele hoofdstukken de kern van het thrillergehalte. Ook voor de afloop kiest de auteur eerder een makkelijke piste.

Al bij al kan Solotrip ermee door als vlotte vakantiethriller, maar de lezer start dit boek best met weinig verwachtingen.

Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl.
Bedankt, Vrouwenthrillers en Loft Books, voor het recensie-exemplaar.